دنیای کیفی یا دنیای مطلوب چیست؟

همای سعادت-دنیای مطلوب مثل یک آلبوم شخصی است که در ذهن ما نگهداری می‌شود. در آن عکس همه‌ کسانی یا چیزهایی یا موقعیت‌هایی هست که به ما احساس خوب داده‌اند.

مثلا کودک تصویر مادرش را وقتی با مهربانی او را در آغوش می‌گیرد در دنیای مطلوبش ثبت می‌کند. یادمان باشد همیشه اولین تصویر دنیای مطلوب هر کس مادر اوست.هر کدام از ما فرمانده کل دنیای مطلوب خویش هستیم که بدون اجازه ما احدی بدان راه ندارد.حالا صحبت اینجاست که چگونه می‌توانیم تصویر اول دنیای مطلوب فرزندان‌مان باشیم؟

دکتر ویلیام گلسر می‌گوید:ما تنها زمانی می‌توانیم بر دیگری تاثیر بگذاریم که در دنیای مطلوب او جایی داشته باشیم.پس هدف ما والدین باید این باشد که در دنیای مطلوب فرزندمان تصویری زیبا، آرام و قابل اعتماد از خود بسازیم.

برای این کار چند اصل کلیدی وجود دارد:

۱- محبت بی‌قید و شرط؛کودک باید احساس کند که صرف‌نظر از موفقیت یا خطا، دوستش دارید.عشق مشروط، مثل: “دوستت دارم اگر نمره‌ات خوب شود” باعث حذف والد از دنیای مطلوب کودک می‌شود.

۲- احترام و گوش دادن واقعی؛وقتی کودک حرف می‌زند، با دقت و بدون قضاوت گوش بدهیم.دکتر گلسر می‌گوید: یکی از راه‌های ماندن در دنیای مطلوب دیگران این است که به آنها احساس ارزشمندی بدهیم.

۳- وقت مشترک و تجربه‌ مثبت؛هر تجربه‌ لذت‌بخش و صمیمی با کودک، یک عکس تازه از ما در آلبوم ذهنی او می‌گذارد.بازی، گفتگو، خندیدن و حتی همکاری در کارهای روزمره، لحظاتی‌ هستند که ماندگار می‌شوند.

۴- پرهیز از کنترل و زور و اجبار؛کنترل و امر و نهی زیاد باعث مقاومت می‌شود.به‌جای آن، انتخاب‌های محدود و قابل مدیریت بدهیم تا فرزندمان احساس آزادی را تجربه کند.مثلا: “می‌خواهی اول مشق بنویسی یا اول شام بخوری؟”

۵- هم‌دلی و درک احساسات؛وقتی احساسات کودک را نام می‌برید و درکش می‌کنید “می‌فهمم ناراحتی چون دوستت باهات بازی نکرد”،کودک احساس می‌کند “تو مرا می‌فهمی” و همین فهم، جای شما را در دنیای مطلوبش محکم می‌کند.

به‌طور خلاصه:والدینی تصویر اول دنیای مطلوب فرزندشان می‌شوند که فرزند در کنارشان احساس عشق، احترام، آزادی، درک و شادی را تجربه کند.

تأمل کنیم:

۱- وقتی فرزندمان به ما فکر می‌کند، چه تصویری در ذهنش زنده می‌شود؟
آیا چهره‌ای آرام، مهربان و همراه را می‌بیند، یا چهره‌ای نگران، کنترل‌گر و خشمگین؟

۲- امروز چه کاری می‌توانیم بکنیم تا یک تجربه‌ خوشایند مشترک با فرزندمان بسازیم؟مثلا نیم‌ساعت بازی، گفتگو بدون قضاوت، پیاده‌روی دونفره یا تماشای فیلمی که او دوست دارد.

به قلم: حسن ملکیان، روانشناس و مشاور خانواده

انتهای پیام/