برای روز خبرنگار

همای سعادت آنلاین -یادداشت-مناسبتهای تقویم، همواره دلیل و شاید بهانه ای بوده اند تا موضوعاتی مشخص برای دفعات مکرر، مورد توجه ، تأمل و کنکاش اهل نظر قرار گیرند و نتیجه آن شده که آن موضوعات سوژه شده اند تا پیرامون آنها سخن ها سر داده شده، شعرها سراییده شده، نظم ها ونثرها خلق شده و قلم‌فرسایی ها صورت گرفته باشد.بیست سال پیش در چنین روزی محمود صارمی خبرنگار ایرانی ایرنا در مزارشریف افغانستان به دست گروه متحجر، وابسته، واپسگرا و وحشی طالبان مظلومانه به شهادت رسید تا تاریخ این وطن رنگین تر شود و همین موجب شد تا ما هفدهم مرداد را روز خبرنگار نامگذاری کنیم و از آن پس این مناسبت همواره انگیزه ای درونی و موتور محرکه ای بیرونی شده است که ما هر سال از اواخر هفته دوم مرداد بی‌مهابا دست به قلم ببریم و خبرنگار سوژه یاب را سوژه کنیم.

در مورد این واژه مهم و خبر، رسانه و قلم و سایر مفاهیم و اصطلاحات مرتبط با آن از جمله اهمیت ، نقش ، جایگاه ،بایدها و نبایدهای این عرصه قلم فرسایی کنیم. همه ما عمدتاً در خصوص این مفاهیم و موضوعات کم نمی دانیم و کم نخوانده ایم اما گاهی اوقات بر سر دوراهی قرار می گیریم ، در تردید و شک می مانیم، دچار پارادوکس و تناقض می‌شویم و متاسفانه گاهی اوقات هم شده که راه را اشتباه رفته باشیم.نیک میدانیم رسانه‌ها ، شبکه‌های اجتماعی، تکنولوژی اطلاعاتی و فناوری های ارتباطی عمدتاً محصول دنیای آنسوی آب هستند و تمدن غرب هستند و لذا مفاهیم و بایدها و نبایدهای آنها هم ابتدا از فرهنگ غرب سر بر آورده اند . همین امر باعث شده که ما در عین استفاده از مظاهر تمدن غرب گاهی نتوانیم به راحتی مفاهیم این فرهنگ را هضم کنیم و بین آنها با فرهنگ خودمان پلی بزنیم.

به عبارت دیگر گاهی اوقات ما نتوانسته ایم مفاهیم برآمده از فرهنگ غرب را بومی‌سازی کنیم، درست همانند دنیای صنعت و تکنولوژی در عرصه فرهنگ و علوم انسانی خاصه علوم اجتماعی و ارتباطات نیز با این معضل دست به گریبان بوده و هستیم .مشخص تر و راحت تر بگویم گاهی خبرنگار در انجام وظیفه و در استفاده از تکنولوژی ارتباطی بر سر دو راهی قرار می‌گیرد که آیا این عمل او مصداق کدام مفهوم است؟ آیا بنویسد و اطلاع رسانی کند یا ننویسد چون ممکن است به کسی بربخورد؟ آیا باید فریاد بزند یا خاموش باشد ؟آیا باید انتقاد کند یا سکوت؟ و خلاصه دهها آیا و اما و اگر دیگر…

خبرنگار گاهی در تردید قرار می‌گیرد که مبادا دچار غیبت و دروغ پراکنی و شبهه افکنی و سیاه‌نمایی و هتک حرمت و نقض حیثیت دیگران قرار گرفته باشد یا مرتکب تهمت و تخریب دیگران شود.گاهی بر سر دوراهی قرار می‌گیرد که آیا آنچه را که می‌خواهد بنویسد و منتشر کند آگاهی‌بخشی ست یا افشا گری؟ آیا شفاف‌سازی ست یا برملا کردن رازی که پای آبروی دیگران در میان است؟
پس چه باید کرد؟ تردیدی نداریم که همواره قانون باید معیار و محور هرگونه حرکت ، عملکرد و رفتار ما باشد، اما گاهی اوقات هم متاسفانه قانون دچار ابهام است و این ابهام و عدم شفافیت برای خبرنگار باعث می شود دست و دلش بلرزد و یا خدای ناکرده پایش بلغزد…
در چنین مواردی باید از آموزه ای دینی و فرهنگ ناب ملی – اسلامی یاری جوییم.
همواره به یاد داشته باشیم اصولی را :
هتک حرمت نکنیم،سیاه نمایی نکنیم،دروغ پردازی نکنیم،فرافکنی نکنیم،ابهام آفرینی نکنیم،تهمت نزنیم،تخریب نکنیم،خیانت نکنیم …
و همواره عظمت، شکوه و اقتدار این مرزوبوم را !پیشرفت و آبادانی و توسعه کشور را!حیثیت و آبروی دیگران را به یاد داشته باشیم.
جوری عمل کنیم که نتیجه عمل ما بهبود اوضاع و سهولت در رفع مشکل باشد نه اینکه به پیچیده ترشدن مشکلات کمک کرده باشیم. برای افزایش آگاهی ، آسایش و آرامش مردم دل بسوزانیم. در جبهه دشمن قرار نگیریم و بدانیم که خدای متعال می فرمایند:«ن والقلم و ما یسطرون».
انتهای پیام/