ارادهای فولادین در مشتهای دختر کاراتهکای الشتری
دختر کاراتهکای الشتری،با ارادهای از جنس فولاد و قلبی سرشار از امید،نشان داد قدرت واقعی در ایمان و تلاش نهفته است.
به گزارش همای سعادت،وقتی از ورزش سخن میگوییم، در واقع از مدرسهای حرف میزنیم که در آن درسِ صبر، تلاش و شکستناپذیری آموخته میشود. در این میان، دختران ورزشکار ایرانی با قدمهای استوار خود ثابت کردهاند که میتوان با قدرت و عزت، در میادین ملی و بینالمللی درخشید.
در ادامه، گفتوگویی داریم با یکی از همین دختران پرتلاش؛ باران امیری نخبه نوجوان کاراته از شهرستان الشتر که داستانی شنیدنی از مسیر سخت تمرین تا رسیدن به مدالهای رنگارنگ دارد.
سلام، لطفاً خودتان را معرفی کنید.
به نام خدا، باران امیری هستم، ۱۲ ساله از شهرستان الشتر که پنجساله در زمینه کاراته فعالیت میکنم.
از چه زمانی به کاراته علاقهمند شدی و چرا این رشته را انتخاب کردی؟
از بچگی به ورزشهای رزمی علاقه داشتم، با دیدن مسابقات کاراته تلویزیون عاشقش شدم و در این راه وقتی خانوادم دیدند علاقه دارم، حمایتم کردند.
برایمان از افتخاراتی که در ورزش کاراته بدست آوردی بگو…
در مسابقات شهرستانی، استانی و کشوری زیادی شرکت کردم و بیشاز ۱۰ مدال و لوح افتخار هم دارم که آخرین رتبهای که کسب کردم حدود یک ماه پیش در مسابقات کشوری که به میزبانی استان همدان برگزار شد مدال طلا کسب کردم.
مسیرت تا رسیدن به این افتخارات چگونه بود؟
خیلی سخت، اما دوست داشتنی! بارها شکست خوردم، ولی هر بار قویتر برگشتم. تمرینهای فشرده، درس و ورزش با هم واقعاً سخت بود، ولی عشق به حرفه ورزشیام باعث شد ادامه بدم.
به نظرت رسیدن به موفقیت در این رشته ورزشی سخته؟
من فکر میکنم هیچ چیزی غیرممکن نیست، فقط باید بخوای و برای خواستنت بجنگی. شاید مسیر سختتر باشه، اما وقتی بالا میرسی، همون سختیها قشنگترین بخش داستانت میشن…
خاطرهای داری که هیچوقت فراموشت نشه؟
بله، اولین باری که مدال گرفتم، پدرم و مادرم اشک شوق ریختند. اون لحظه فهمیدم تمام زحمتهام ارزش داشته…
برای آینده چه هدفی داری؟
هدفم قهرمانی در جهان و آسیا هست تا بتوانم مثل بقیه دختران ورزشکار کشورم هنگام شنیدن سرود ملی ایران در مسابقات جهانی به پرچم کشورم سلام نظامی بدهم.
انتهای پیام/
ارسال دیدگاه
مجموع دیدگاهها : 0در انتظار بررسی : 0انتشار یافته : ۰شما باید وارد سایت شوید تا بتوانید نظر دهید.