دکتر “عبدالحسین زرین کوب” پژوهشگر ادبی

یادداشت- دکتر” زرین کوب”تحصیلات ابتدایی را در زادگاه خویش به پایان برد.سپس در کنار تحصیل در دوره متوسطه به تشویق و ترغیب پدر که مردی متشرع و دیندار بود، اوقات فراغت را صرف فراگیری علوم دینی و حوزه ای نمود و ضمن تحصیل فقه و تفسیر و ادبیات عرب، به شعر عربی هم علاقه‌مند شد.

گرچه تا پایان سال پنجم متوسطه در رشته علمی تحصیل می کرد با این حال کمتر کتاب تاریخ و فلسفه و ادبیاتی بود که به زبان فارسی منتشر شده باشد و او آن را در مطالعه بکار نگرفته باشد. به دنبال تعطیلی کلاس ششم متوسطه در تنها دبیرستان شهر برای ادامه تحصیل به تهران رفت و رشته ادبی را برگزید و در سال ۱۳۱۹ تحصیلات دبیرستانی را به پایان برد و با وجود آنکه کتاب های سالهای چهارم و پنجم متوسطه ادبی را قبلا نخوانده بود در میان دانش آموزان رشته ادبی سراسر کشور، رتبه دوم را به دست آورد. با بازگشایی مجدد دانشگاهها در سال ۱۳۲۰ دکتر “عبدالحسین زرین کوب” در امتحان ورودی دانشکده حقوق شرکت کرد.با آنکه پس از کسب رتبه اول، در دانشکده ثبت نام هم کرده بود، اما به الزام پدر، ناچار به ترک تهران شد.

در همان ایام،” علی اکبر دهخدا” که ریاست دانشکده حقوق را به عهده داشت، از اینکه چنین دانشجوی فاضلی را از دست می داد، اظهار تاسف کرده بود. سرانجام اشتیاق به تحصیل بار دیگر او را به دانشگاه کشاند. در سال ۱۳۲۴ ،پس از آنکه در امتحان ورودی دانشکده علوم معقول و منقول و دانشکده ادبیات حایز رتبه اول شده بود، وارد رشته ادبیات فارسی دانشگاه تهران شد. به هر تقدیر “عبدالحسین زرین کوب” در سال ۱۳۲۷ به عنوان دانشجوی رتبه اول از دانشگاه فارغ التحصیل شد و سال بعد وارد دوره دکتری رشته ادبیات دانشگاه تهران شد و در سال ۱۳۳۴ از رساله دکتری خود با عنوان (نقد الشعر، تاریخ و اصول آن) که زیر نظر” بدیع الزمان فروزانفر” تالیف شده بود با موفقیت دفاع کرد.

” زرین کوب” طی سال ۱۳۳۰ در کنار عده ایی از فضلای عصر همچون “عباس اقبال آشتیانی”، ” سعید نفیسی” ، “محمد معین”، ” پرویزناتل خانلری”، ” غلامحسین صدیقی” و ” عباس زریاب” برای مشارکت در طرح ترجمه مقالات دایره المعارف اسلام (E1) طبع هلند، دعوت شد.

وی ایام تحصیل در تهران، چندی نزد حاج شیخ ” ابوالحسن شعرانی” به تعلم پرداخت و با مباحث حکمت و فلسفه آشنایی بیشتر یافت. از همان روزگار با فلسفه های معاصر غربی نیز آشنا شد و بعد به مطالعه در باب تصوف نیز علاقه مند شد. استاد که از قبل با زبان های عربی، فرانسوی و انگلیسی آشنا شده بود در سال های جنگ دوم جهانی با کمک بعضی از صاحب منصبان ایتالیایی و آلمانی که در آن ایام در ایران به سرمی بردند، به آموزش این دوزبان پراخت.در سال ۱۳۲۳ نخستین کتاب او به نام (فلسفه، شعر یا تاریخ تطور شعر و شاعری در ایران) در بروجرد منتشر شد، در حالی که در این هنگام، حدود چهار سال یا کمی بیشتر از تاریخ تالیف کتاب می گذشت.

انتهای پیام/