کودکان خود را با بازی های بومی و محلی آشنا کنیم

یادداشت-چند روز پیش در یکی از کلاس هایم صحبت از بازی های بومی ومحلی شد ،باور کنید نود درصد دانش آموزان نمی دانستند این بازی های محلی چه هستند،چطور هستند و هیچگونه اطلاعاتی درباره آنها نداشتند. میل و رغبتی به یاد گرفتن آن ها هم نداشتند. جای بسی تاسف دارد که ما با این نسل چه کردیم، کاش از زمان کودکی شان آنها را با این بازی های بومی و محلی آشنا می کردیم.فرزندان ما رقص های بومی و محلی را نمی دانند واین جای افسوس دارد.

خیلی از جامعه شناسان، عصر حاضر را عصر افول دوران کودکی می دانند چرا که زندگی آپارتمانی فضایی برای عرض اندام و جولان دوران کودکی نگذاشته است، از طرفی تغییر در شیوه زندگی از سنت به مدرنیته و نیاز به آموزش های متنوع و گوناگون در زندگی ماشینی و صنعتی امروز از قبیل شرکت در کلاس های زبان، نقاشی و….. وقتی برای کودکان و نوجوانان نگذاشته است که به جست و خیز بپردازند.

علاوه براین مشکلات ذکر شده مشکلاتی از قبیل افسردگی وبیماری های روحی،که شیوه مدرن زندگی برای کودکان و نوجوانان به همراه آورده است.در دنیای کنونی با توجه به فشارهایی که برای برقراری ارتباط مناسب اجتماعی به کودکان وارد می شود، ایجاد رابطه ظریف و صمیمی لازم برای کودک، بین خود و بزرگتر از خود، مشکل است.

رفتارهای اجتماعی بر تمامی جنبه های زندگی کـودکان و نوجوانان سایه می افکند و بر سازگاری و شادکامی بعدی آنها نیز تأثیر می گذارد. توانایی فرد ازنظر کنار آمدن با دیگران و انجام رفتارهای اجتماعی مطلوب، میزان محبوبیت او را میان همسالان، نزد معلمان، والدین و دیگر افراد جامعه مشخص می کند. میزان توانایی فرد در مهارت های اجتماعی، به طور مستقیم به رشد اجتماعی فرد و کمیت و کیفیت رفتارهای اجتماعی مطلوبی که از خود نشان میدهد، مربوط می شود.

اجتماعی شدن فرایندی است که به‌واسطه‌ی آن هر فرد، دانش و مهارت‌های اجتماعی لازم را برای مشارکت مؤثر و فعال در زندگی گروهی و اجتماعی کسب می کند. این فرایند به افراد این امکان را می دهد تا شخصیت ویژه‌ای را برای خود کسب کنند و وارد اجتماع شوند.

کسب مهارت های اجتماعی یکی از عناصر اصلی اجتماعی شدن در تمامی فرهنگ ها است که طی دو تا سه دهه اخیر مورد توجه دانشمندان قرارگرفته است.

خیلی از آموزش‌های تربیتی را میتوان در خلال بازی ها به کودک نشان داد و به‌راحتی کودک را در مسیر درست تربیت کرد، همانطور که از خلال بازی های کودکان نیز میتوان به شرایط عاطفی، احساسات و افکار آنها پی برد. بنابراین بسیار لازم است که مربیان و والدین به اهمیت بازی در زندگی کودکان توجه داشته و شرایط مناسب را برای بازی های مناسب فراهم سازند.

درواقع یکی از وظایف مهم نظام آموزشی هر کشوری، آماده کردن تمامی افراد جامعه به‌ویژه کودکان، برای جامعه فردا و ایجاد و تقویت توانایی حل مسئله به‌منظور مقابله با شرایط تغییر زندگی است.

هدف اصلی در آموزش‌وپرورش، سازگاری اجتماعی و پذیرش مسئولیت‌های اجتماعی افراد است.فعالیت های ورزشی و حرکتی، به منظور تکامل بخشیدن به رفتارهای فردی و اجتماعی دانش‌آموزان و درنهایت کمک به آنها در ساخت یک شخصیت کامل تر و سازگارتر برای ورود به صحنه اجتماع است.

متاسفانه، بازی های سنتی و بومی، به بوته فراموشی سپرده شده اند و به ندرت کودکان و نوجوانانی پیدا می شوند که وقتی از بازی های قدیمی بحثی می‌شود، به معنی و بار اجتماعی ادبی آن آشنا باشند و خیلی چیزها ازجمله مشارکت‌، همزیستی، رقابت سالم ،آموزش و….. به همراه این بازی های محلی و بومی محو و نابود شده و رنگ باخته اند.

زهرا نجاتی مجد-دبیر متوسطه دوم دبیرستان های دلفان

انتهای پیام/