رونق دوباره «هنر ششم» در خانه «سی و پنجم»/ اینجا همچنان چراغی روشن است!

یادداشت-همای سعادت-جشن سالانه اهالی تئاتر لرستان امسال تفاوت‌هایی داشت که تنها یکی از آنها استقبال و حضور گرم هنرمندان بود؛ قرارگیری هنر نمایش در خدمت مفاهیم متعالی، حضور متنوع هنرمندان از شهرستان‌های مختلف استان با نگاه «منهای مرکز»، رشد کیفی آثار به لحاظ تکنیک و محتوا و اندیشه، تلاش برای پیوند نزدیک عامه مردم با هنر نمایش و… بخشی دیگر از تفاوت‌هایی بود که اگر آثار را دیده باشید می‌توانید روی آن صحه بگذارید.تلاقی جشنواره امسال با جنایات عریانی که علیه زنان و کودکان و غیرنظامیان در غزه جریان دارد خود تفاوت دیگری در این دوره رقم زد تا نگاه هنرمندان و هنرمندانه در خدمت روایت مظلومان قرار گیرد و صدای حمایت از فلسطین و فلسطینیان هم‌نوا با هنرمندان جهان این بار از جشنواره‌ای در لرستان به گوش برسد.اما مهم‌ترین مسئله این است که جشنواره تئاتر بهانه‌ای برای گردهمایی صاحبان اصلی و سرمایه‌های ارزشمند هنری استان در خانه خودشان است، هدف اصلی بیش ازآنکه رقابت و کسب عنوان باشد ایجاد فضایی برای دور هم بودن است، برای دیدن، تبادل تجربه، آموختن و حرکت در مسیر بهترشدن… اگر این گونه بخواهیم به جشنواره سی و پنجم نگاه کنیم احتمالاً گام مؤثری در این مسیر برداشته شده است.

حالا که در ایستگاه آخر جشنواره امسال هستیم؛ آخرین قابی که به یادگار از جشنواره سی و پنجم به دیوار می‌آویزیم تصویری ترکیبی از عشق و اشتیاق اهالی تئاتر به اعتلای این هنر فاخر و رشد روزافزون در مسیر پیش رو، تلاش متولیان برای ایجاد فضایی پرنشاط و متعالی برای هنرمندان متعهد و انقلابی و امیدواری به آشتی و همراهی بیش‌ازپیش مردم با هنر ششم است؛ باشد که سال آینده در خانه سی و ششم حالِ خوب امروزمان با تکراری دوباره خوب و خوب‌تر شود.

انتهای پیام/