“علیرضا حسین‌خانی” کمانچه نواز لرستانی

یادداشت-حسین‌خانی سال ۱۳۰۴ شمسی در خرم‌آباد به دنیا آمد.در نوجوانی اصول کمانچه نوازی را نزد همت علی سالم آموخت و با ممارست و پشتکار در مدتی کوتاه به یکی از سرشناسان موسیقی لری مبدل شد. او ردیف‌های ایرانی را آموخته و صدایی خوش داشت.

او همواره از کمانچهٔ دست ساز خود که سیم‌های آن نوعی سیم فنری بود و برای انتقال برق یا تلفن به کار می‌رفت؛ استفاده می‌کرد. او در کمانچهٔ کشی شیوهٔ خود را داشت.حرکت انگشت‌ها و آمدن تا پشت خرک و برگشت (پوزسیون) استادانه و رعایت فاصله‌ها پاره‌ای از مهارت‌های او در خوش نوازی بود. درست نوازی با کمان یا آرشه کوتاه و کمانچهٔ سه سیم و کاسهٔ پشت باز و بداهه‌نوازی‌های گرم و پر احساس از ویژگی‌های هنر او بود.

از آثار او می‌توان به ترانه‌های نفت ایران باید ملی گردد، درخت نارون، شوِ عید، زی‌تر بیا، و خواندن ابیاتی در مقام‌های علی‌دوستی اشاره کرد.

در نوازندگی استاد حسین‌خانی تکنیک‌های نوازندگی را می‌توان یافت که منحصر به فرد است و در کمتر جای دیگر می‌توان به این صراحت وجسارت و قدرت چنین تکنیک‌هایی را مشاهده کرد.به گونه‌ای که بسیاری از نوازندگان جوان کمانچه در عصر حاضر هم در لرستان و هم در خارج از لرستان برای تقویت تکنیک خود در نوازندگی از آثار این استاد بهره کافی و وافی برده و می‌برند.

نوازندگی این استاد به راستی که مملو از شور و شعور و خالقیت و جسارت در نوازندگی است زیرا کمانچه را واقعا ً شوریده حال می‌نوازد که شاید برای یک نوازنده آکادمیک وجود این همه تحرک و پویایی یا به زبان تخصصی تر، استفاده از تکنیک های سخت اجرایی و پوزیسیونهای دشوار، در نوازندگی افرادی که در محیطی غیر آکادمیک، اینگونه خالق و توانا پرورش یافته اند عجیب به نظر برسد.

استاد “علیرضا حسینخانی” به نحوی از تمام امکانات اجرایی در نوازندگی خود بهره برده‌اند که به راستی هیچ نکته ای در بیان تکنیکی این ساز ناگفته نمانده و به بهترین و عالیترین صورت ممکن بیان شده است.

او سرانجام در مورخ ۴ آذر سال ۱۳۴۹ درگذشت.آرامگاهش در قبرستان خضر بین بهشت ششم و هفتم قرار دارد.

انتهای پیام/