روزهای کرونایی و بیمارستان فرودس رومشکان

به گزارش همای سعادت از لرستان، در استان لرستان شهرستانی به نام رومشگان هست که متاسفانه این روزها بیشتر از هر زمان دیگری، درگیر ویروس کرونا شده است و هر روز تعداد مبتلایان رو به افزایش است.

 

در ابتدا باید از زحمات همه اقشار از جمله کادر درمان، هلال احمر، گروه های جهادی، بسیجیان، طلاب و روحانیون که بصورت خودجوش نسبت به گندزدایی معابر و امکان عمومی رومشکان کرده اند تشکر ویژه میکنیم.

 

در این زمان بحرانی چیزی که بیشتر احساس می‌شود نبود یک بیمارستان در خور این مردم محروم است، بحثی که در مناسبتهای مختلف از زبان برخی مسئولین به موضوع تکراری و خسته کننده ای تبدیل شده است.

 

مردم مظلوم و محروم رومشگان هیچ‌وقت فراموش نخواهند کرد که روزی که با حضور محمدهادی ایازی معاون اجتماعی وزیر بهداشت، درمنان فرماندار وقت، حجت الاسلام و المسلمین فاطمی نیاامام‌جمعه، ملکشاهی نماینده مردم کوهدشت و رومشکان در مجلس، ساکی رئیس وقت دانشگاه علوم پزشکی لرستان و برخی دیگر از مسوولان استانی و شهرستانی کلنگ اولین بیمارستان شهرستان رومشکان(شهریور ماه ۱۳۹۷) بنام بیمارستان فردوس رومشکان به زمین زده شد.

 

بیمارستانی که بر اساس وعده های مسئولین آنهم در حضور مردم قرار بود ۱۸ ماه پس از کلنگ زنی یعنی اواخر سال ۱۳۹۸ افتتاح و به بهره برداری برسد و این وعده ی توخالی و پر از نامیدی بود که توسط هریک از مسئولین و نماینده وقت بارها در سایت های خبری و شبکه های اجتماعی دست به دست میشد.

 

لیکن با وجود وعده‌های داده شده نه تنها به نظر می رسد این دیگر بدقولی نیست بلکه کم ظرفیتی و ضعف مدیریتی و برنامه ریزی مدیران استانی در قبال زیرساخت‌های بهداشتی شهرستان رومشکان می باشد و تا این لحظه هیچ مسئول یا مقام حقوقی در خصوص تعطیلی و پوچ بودن این طرح و همچنین شوی تبلیغاتی وقت مسئولین توضیحاتی ارائه نکرده است که آیا خیر نیک اندیشی به نام فردوس خواهشی فر که قرار بود برای رومشگان در طول ۱۸ ماه بیمارستان ۱۰۰ تختخوابی بسازد کجاست؟!

(طبق آگهی روزنامه ابتکار در مورخ ۷ تیر ۹۷ همسر وی در خصوص متواری و فراری بودنش شکایت کرده است:

بدین ترتیب که در خصوص دادخواست تقدیمی خواهان خانم ف.ز بطرفیت خوانده آقای فردوس خواهشی فر بخواسته صدور گواهی عدم امکان سازش به علت عسر و حرج ، بدین شرح که خواهان در جلسه رسیدگی اظهار داشته است ۲۷ سال است که زن خوانده دعوی می باشم متواری و فراری است و خبری از ایشان ندارم و اخرین باری که ایشان را دیدم تاریخ ۱۰ فروردین ۹۶ بوده است…)

تا آنجاییکه که خیران و اهدا کنندگان زمین جهت احداث بیمارستان فردوس، زمین خود را پس گرفتند و این حرکت را توهینی به خود و مردم رومشکان دانستند.

 

حال سوال اینجاست؟ شخصی که در تامین زندگی خود ناتوان است و خانواده وی از ایشان شاکی هستند چگونه میتواند بیاید و در حضور مسولین کشوری و استانی با احساسات مردم بازی کند و ناجاتی این مردم باشد!؟

 

مطمئناً عدم‌ تحقق این وعده‌ها موجب سلب اعتماد مردم به مسئولین می‌شود که بسیار خطرناک بوده و به نوعی موجب دل‌ سردی مردم از نظام می‌شود.

کاهش اعتماد و ایجاد یأس و ناامیدی نیز از ثمرات این کار است.

 

در دین مبین اسلام نیز بر وفای به قول و قرارها تأکید داشته و آن را از نشانه های ایمان شخص می شمارد تا جائیکه امیرمومنان(ع) در فرمان خود به مالک اشتر بر جایگاه عمل به قول و قرارها تأکید می ورزد و می فرماید: ایاک… ان تعدهم فتتبع موعدک بخلفک… و الخلف یوجب المقت عندالله والناس قال الله تعالی «کبر مقتا عندالله ان تقولوا ما لاتفعلون»؛ بپرهیز از اینکه به مردم وعده بدهی و تخلف کنی… زیرا (تخلف از وعده) موجب خشم خدا و مردم خواهد شد، چنان که قرآن می فرماید: «نزد خدا بسیار خشم آور است که بگویید چیزی را که به آن عمل نمی کنید»

 

لذا امیدواریم منتخب مردم رومشگان در مجلس شورای اسلامی در آینده پیگیر این موضوع شده تا متولیان امر گزارشی در خصوص عدم ساخت بیمارستان فردوس در اختیار افکار عمومی قرار دهند، تا بار دیگر از محرومیت و مظلومیت یک منطقه استفاده نکرده و به قول های که داده میشود عمل کرده تا اعتماد از جامعه سلب نشود و مردم بتوانند به سخنان و قول و قرارهای دیگری اعتماد کنند.

 

مردم رومشکان شرایط حساس کشور را درک می کنند و خواسته دور از انتظاری ندارند و امیدواریم در این روزها کرونایی هرچه سریعتر فکری بحال رومشکان درگیر کرونا بکنند و شاید با احداث بیمارستان صحرایی مرحمی بر این درد باشد.

به قلم: کیانوش سوری

انتهای پیام/