وعده‌های پوشالی و ژست‌هایی که واقعی نیستند

همای سعادت -یادداشت-ایجاد فضای شور و شوق و تحریک شهروندان به حضور در این فرآیند اجتماعی و مشارکت عمومی امری پسندیده به شمار می‌رود اما در کنار آن برخی کج‌اندیشی‌ها و به‌نوعی عوام‌فریبی از سوی برخی از نامزد‌ها این فضای پرحرارت را به رنگ دروغ و تزویر آلوده می‌سازد. رفتار‌هایی که نه‌تنها در‌شان و زیبنده یک کاندید و یک شهروند که خود را لایق پوشیدن ردای وکالت مردم می‌بیند، نیست بلکه اوج تزویر وعدم صداقت و استفاده از روش‌های ماکیاولیستی را در راه رسیدن به هدف توجیه می‌نماید. این روز‌ها در جلسات برخی از این افراد در کنار القاب متعدد، ژست‌های غیرواقعی و رزومه‌های ساختگی، وعده‌هایی شنیده می‌شود که نه‌تنها در حیطه اختیارات یک عضو شورای شهر نمی‌گنجد بلکه در حوزه اختیارات یک شهردار، نماینده مجلس و حتی گاها یک استاندار و حتی وزیر نیز قرار نمی‌گیرد.

وعده‌هایی نظیر اعمال تغییرات گسترده در برخی محلات شهر، پیگیری و حل مشکلات اداری افراد در سازمان‌های مختلف، حل مشکلات اقتصادی شهروندان، ارائه برنامه‌های غیرممکن و… و از همه بدتر ایجاد اشتغال و استخدام در بدنه شهرداری و سازمان‌های تابعه، که در شرایط فعلی امری غیرممکن است و فقط با اتخاذ سازوکار‌های قانونی لازم از سوی نهاد‌های برنامه‌ریز و سیاست‌گذار در این خصوص امکان‌پذیر می‌باشد و چه‌بسا در گذشته ورود و استخدام بدون ضابطه اشخاص فاقد تخصص به شهرداری‌ها از سوی افراد ذی‌نفوذ، شرایط را به‌گونه‌ای رقم‌زده که کارایی این مجموعه را بشدت تنزل داده و امکان چرخش نخبگان و ورود افراد متخصص در حوزه شهری را مسدود نموده و از طرف دیگر شهرداری را با مشکلات ریز و درشتی مواجه ساخته که نمود بارز آن در مشکلات گسترده و جاری شهر و حتی پرداخت حقوق کارکنان قابل مشاهده است و یکی از انتقادات عمده و وارد بر اعضای پیشین شورای شهر می‌باشد.

دادن وعده‌های پوشالی و غیرواقعی به جوانان جویای کار و خسته از بیکاری و کاشتن بارقه‌های‌ امیدی که هرگز رنگ حقیقت به خود نمی‌گیرد نه‌تنها عملی ناپسند می‌باشد بلکه گناهی نابخشودنی است که خدشه‌دار کردن احساست و عواطف جوانان را به دنبال دارد و موجی از احساس بدبینی را در این قشر حساس و مطالبه‌گر ایجاد می‌نماید. تکرار وعده‌هایی که درگذشته از سوی برخی نامزد‌های ادوار پیشین نیز تکرار شده و هرگز رنگ حقیقت به خود نگرفته است. این افراد کسانی هستند که برای رسیدن به مقصود به هر عملی دست می‌زنند و دیگران را به‌مثابه نردبانی می‌نگرند تا از آن بالا بروند. وعده‌هایی که در دیدار‌های تبلیغاتی بر طبل ادعا کوبیده می‌شوند ولی در عمل هرگز به مرحله فعلیت نمی‌رسند. حضور در قامت منتخبان مردم در شورا‌های اسلامی شهر و روستا فرصتی است برای خدمت گذاری به مردمی که چشم‌هایشان را بر قامت منتخبین خویش دوخته‌اند تا با تلاش و پشتکار دائمی مسیری بهتر را برای خود، فرزندان و شهرشان رقم بزنند و خدمتی به دیارشان را از خود به یادگار بگذارند، اما متأسفانه این فرصت مغتنم برای برخی تبدیل به ظرفیتی شده است تا از طریق آن مطامع و خواسته‌های نفسانی خویش را در اولویت قرار دهند و با بازیچه قرار ‌دادن احساسات سایرین لباسی را بر تن کنند که زیبنده قامتشان نیست.

باور کردن وعده‌های توخالی این اشخاص و اختصاص رأی به آن‌ها، گام‌هایی است که ما را فرسنگ‌ها از مسیر دست‌یابی به رشد و پیشرفت دور می‌کند و به نفع فرصت‌طلبانی تمام خواهد شد که در به وجود آوردن رنج محرومیت بر پیشانی شهر و استانمان نقشی به سزا دارند. انتخاب‌های غیرعاقلانه و افتادن در دام شعار‌های خیالی این افراد پیامدهایی فاجعه‌بار را به دنبال خواهد داشت که در رفاه و آسایش تک‌تک شهروندان این دیار تأثیرگذار خواهد بود.

مصطفی حسنوند- کارشناس ارشد علوم سیاسی

انتهای پیام/