چاه فقر جان انسان‌ها را می گیرد

یادداشت-مریم کرمی -عدم دسترسی به امکانات زندگی چون درآمد ، ثروت  و سلامت فرصت رشد وبالندگی ودر بسیاری از موارد فرصت زندگی را از انسان می گیرد ، نابرابری ، بی عدالتی ، تجمیع امکانات در مرکز وعدم دسترسی پیرامون به فرصت‌های برابر سبب تولید فقر  می گردد وقشر فقیر جهت تامین نیازهای اولیه زیستی چاره ای جز حراج سرمایه بدن و مصرف سلامت و ریسک های زیستی – محیطی ندارد به همبن دلیل در کشورهای توسعه نیافته شاهد رفتارهای پر خطر در محیط کار و زندگی هستیم واین امر سبب پایین آمدن فاکتورهای سلامت می شود.

کارگران مهاجر،کارگران معادن، بنادر و البته کشاورزان سنتی که ناچار به پذیرش ریسک بالا در محیط کار هستند یا در چاه مرگ ریزش معدن ویا در چاه فاجعه بار انفجار بنادر ویا در چاه های خشک کشاورزی ناشی از مخاطرات زیست – محیطی دفن می شوند و در مواردی آتش  سوزی ناشی از انفجار سازه های غیر استاندارد چاهی سوزان می گردد و جان انسان ها را می گیرد واما سوال مهم این است دلیل مدفون شدن سرمایه انسانی در چاه فقر چیست ویک جامعه چگونه در چرخه خشونت بار فقر و فلاکت دفن می گردد؟

بی تدبیری وسوءمدیریت در سازمان های رسمی ومردم نهاد ، عدم مطالبه گری جامعه نسبت به حقوق و وظایف خود  سبب ناکارآمدی در بهره برداری وتولیدوتوزیع ثروت ودر نتیجه تجمیع امکانات در مرکز و عدم دسترسی مناطق حاشیه ای به امکانات برابر است.بی شک عدم توانایی در مدیریت سرمایه های انسانی ومادی فرصت توسعه را کم رنگ و زمینه ساز فقر ونابرابری می باشد.

فقر چاهی عمیق است که در گذشته یک سرزمین ریشه دارد در زمان حال تولید می گردد وآینده را می سوزاند تا مردم یک سرزمین ریشه های بنیادین فقر که جهل را با خود همراه دارد را شناسایی نکنند به باز تولید آن می پردازند و سرمایه انسانی دفن شده در این چاه عمیق ارزشمندترین دارایی یک سرزمین است که در چاه بی تدبیری دفن می شود‌.

مدیریت علمی به همراه عقلانیت شرایط مطلوب جهت توسعه فناوری و تولید و توزیع ثروت را فراهم می آورد و استانداردهای لازم جهت تامین امنیت محیط کار و زندگی را تامین می کند و این مهم جز با رفع اصولی و عقلانی موانع ساختاری اقتصادی ، اجتماعی و فرهنگی که موجب فقر می گردند تحقق نمی یابد.

انتهای پیام/