تو در میان جانی

همای سعادت آنلاین-یادداشت در فرهنگ عمید تاتو این گونه شرح داده شده است: اسب کوتوله پر یال و دم و تندرو، یابو اشارات بالا پیش زمینه‌ای بود تا برسم به یک موضوعی که امروز جامعه جوان ما بیشتر درگیر آن است، تاتو!چند وقت پیش فارغ از این جهان و بازی های روزانه‌اش که هر روز به نوعی سرگرمی ما را فراهم می‌کنند.از بحث‌های بومی مثل پادگان ۰۷ خرم‌آباد و یا ملی اش مثل بحث حجاب و عفاف گرفته تا گرانی و… با چند تن از دوستانم چند ساعتی را در« پارک آبی» بروجرد سپری کردیم.

پیش از هر چیز نگاهم معطوف شد به بدن‌های «تاتو» شده جوانانی که گویی تن به آب داده بودند تا کمی از اندوه روزانه شان را به آب بدهند.
جوانانی رعنا و پر انرژی اما بیشتر بیکار و مستمری بگیر پدران و مادرانشان.بر روی سینه ستبر جوانی این‌گونه نوشته بود«بیار آن جام خوشدم را که گردن می‌زند غم را» دیگری نقش اژدهای را بر بدنش خالکوبی کرده بود و آن دیگری تصویری از معشوقه خیالی‌اش.برایم جالب بود تا با یکی دو تا از آنان صحبت کنم و انگیزه‌شان را بپرسم.از بهروز جوان بیست شش هفت ساله‌ای که بر روی بازویش شعری نوشته بود پرسیدم هدفت از زدن این شعر روی بازویت چی بود.خیلی ساده و صمیمی گفت: نادانی، نفهمیدن و اشاره کرد به این موضوع که می‌خواستم به نظام برویم و همین نقش و نگارها باعث رد شدنم از نظام شد.بیشتر آنان که بدنشان را تاتو می‌کنند بعد از مدتی پیشمان می‌شوند و برای پاک کردنش هم باید سختی و عذاب زیادی بکشند و در بیشتر مواقع هم جای آنان پاک نمی‌شود.از سهراب می‌پرسم این جمله که روی دستت نوشتی« تو در میان جانی» را به چه دلیلی نوشتی. سرش را پایین می اندازد و می‌گوید برای جانی که دیگر جان نیست.

جوانان نیاز به حمایت مالی و معنوی دارند، شغل و درآمد می‌تواند این نیروهای مولد و پر خروش جامعه را به سرانجام نیکی برساند و برای تشکیل خانواده تلاش بیشتری بکنند، آنچه که ما غافل از آن هستیم ولی توقع داریم جوانانی سر به راه در جامعه ببینیم.

عبدالرضا شهبازی

انتهای پیام/