شاخص فلاکت اقتصادی در لرستان

به گزارش همای سعادت، جمع بندی برخی مهم ترین دیدگاههای تحلیلی ارائه شده در گروه واتساپی تحلیل، مورخ دوشنبه، ۱۵ اردیبهشت ماه ۹۹:

۱_ برای خروج از شاخص فلاکت اقتصادی، باید کارآفرینی را تقویت کرد؛ دولت و مجلس باید از کارآفرین حمایت کند؛ کارآفرینان باید تقویت شوند و در ابعاد مختلف کاری به آنها کمک شود؛ با کارآفرینی، اشتغال پایدار ایجاد می شود و نرخ بیکاری کاهش می یابد. بالا بودن نرخ بیکاری در استان لرستان از جمله مهم ترین متغیرهای فلاکت اقتصادی است. تقویت شهرکهای صنعتی استان به معنی واقعی کلمه در این میان یک موضوع مهم است.

۲_ بالا بودن نرخ بیکاری، باعث گسترش فقر می شود؛ براساس نظریه تله فقر (رابرتسون چمبرز)، فقر منجر به ضعف جسمانی، ضعف جسمانی منجر به انزوا و انزوا باعث بیماری و سایر مشکلات می شود؛ افراد علاقه مند به کارآفرینی و تولید و اشتغال باید حمایت شوند؛ سرمایه گذار با سرمایه بردار تفاوت دارد! معیار هم نباید فقط ارائه آمار دادن های کمیت گونه باشد آنچه اهمیت دارد کیفیت کار است نه کمیت کار؛ پرداخت وام به شخصی که کننده کار نیست جز اتلاف منابع بانکی و گسترش بدهکاری بانکی در جامعه، نتیجه ای ندارد. وام های حمایتی بانکی باید به شرکتهای دارای صلاحیت کارآفرینی پرداخت شوند.

۳_ مدیریتها باید برمبنای تخصص گرایی باشند؛ به ویژه شخصی که در یک مدیریت اقتصادی قرار میگیرد باید تخصص آن حوزه را داشته باشد تا بتواند به صورت واقعی، دنبال تقویت سرمایه گذاری برود و راهکارهای خلاقانه برای کاهش بوروکراسی اداری (کاغذبازی) و افزایش بهره وری اداری داشته باشد. تخصص گرایی به جای رابطه گرایی، در مدیریتها به ویژه مدیریتهای اقتصادی درون استان، یک موضوع مهم است؛ زیرا استان لرستان یک استان کمترتوسعه یافته است و برای خروج از وضعیت فعلی، باید مدیران اقتصادی اش کاملاً بر مبنای تخصص گرایی، انتخاب یا منصوب بشوند.

۴_ بومی یا غیربومی بودن مدیر، مهم نیست؛ مهم این است که یک مدیر تخصص کافی و شایسته سالاری تخصصی کافی برای منصب مربوطه را داشته باشد. همچنین نقش نظارتی رسانه های درون استان بر عملکردها را باید تقویت کرد و ارتقاء داد. فرهنگ مطالبه گری درون استانی را بایستی تقویت کرد.

۵_ کارآفرینی و توسعه کسب و کارها برای مناطق حاشیه نشین استان و همچنین توسعه روستایی درون استانی را باید تقویت کرد؛ نیاز است در استان لرستان یک کمیته ویژه برای ساماندهی مشاغل و مهارت آموزی وجود داشته باشد؛ همچنین از سازمانهای مردم نهاد و نیکوکار مشتاق به مشارکت در این موضوع بایستی بهره گیری شود.

۶_ شاخص فلاکت اقتصادی، یک شبه ایجاد نشده است؛ ولی برای خروج از این وضعیت، باید برنامه استراتژیک داشت؛ بدون برنامه گرایی و بدون تخصص گرایی در مدیریتهای اقتصادی، نمی توان از شاخص فلاکت اقتصادی خارج شد.

۷_ عدم نفوذ لرستانیها در سطوح بالای سیاستگذاری یک معضل است؛ همچنین سرمایه گذاری سالم و واقعی (نه سرمایه برداری) در استان لرستان نباید به گونه ای باشد که سرمایه گذار واقعی، احساس ریسک و خطر کند بلکه باید بسترهای سرمایه گذاری واقعی را تسهیل کرد تا خود به خود نرخ بیکاری کاهش یابد.

۸_ برنامه داشتن به معنی سلیقه ای عمل کردن نیست؛ باید برای اشتغال پایدار استان برنامه الزام آور میان مدت و بلندمدت داشت. اگر تصمیمات، از نوع غیرکارشناسی باشند و برخی مدیریتها از نوع غیرتخصصی باشند خود به خود معضلات اقتصادی استان تشدید می شوند. برای جوانان تحصیل کرده استان باید برنامه داشت و برنامه هم از نوع درازمدت باشد.

۹_ نخبگان علمی، پژوهشی، تحقیقاتی و دانشگاهی استان در رشته های مختلف تحصیلی، نباید در حاشیه باشند بلکه باید در سیاستگذاری های درون استانی برای افزایش اشتغال پایدار و کاهش نرخ بیکاری و تهیه سیاستهای سرمایه گذاری واقعی در استان و مشارکت در تصمیمات تخصصی اقتصادی، اجتماعی، نقش فعال داشته باشند. باید از ظرفیتهای علمی درون استانی در راستای تحقق کامل راهبرد «جهش تولید» استفاده کرد و این مستلزم، استفاده مدیران اقتصادی استان لرستان از نخبگان تحصیل کرده و دانشگاهی استان است.

۱۰_ پیشنهاد می شود مجمع نمایندگان جدید استان لرستان، یک برنامه منسجم مبتنی بر مزیتهای نسبی هر شهرستان استان، در راستای کاهش نرخ بیکاری و افزایش اشتغال پایدار درون استانی داشته باشد.

شهرام شرفی