وضعیت پرستاری در برنامه هفتم/ چالش‌ها و ابهامات نمایندگان پرستاری

همای سعادت-در آستانه روز پرستار، نمایندگان جامعه پرستاری در نشست‌ها و جلسات مختلف با مسئولان دولتی و نمایندگان مجلس شورای اسلامی، به دنبال راه حل‌هایی برای بهبود اوضاع شغلی پرستاران هستند.

متأسفانه شرایط پرستاران و حرفه پرستاری در کشور، آن طور که باید از جایگاه مناسب و مطلوبی برخوردار نبوده و همین مسئله باعث شده تا شاهد ترک شغل پرستاران، مهاجرت، خانه نشینی و تغییر حرفه این گروه از تلاشگران نظام سلامت باشیم.

اضافه کاری‌های اجباری، پرداختی‌های نامناسب با تأخیرهای طولانی مدت و…، دست به دست هم داده تا شرایط و آینده حرفه پرستاری در کشور تهدید شود. این در حالی است که ما نیازمند حداقل ۱۰۰ هزار نیروی پرستاری جدید هستیم که بتوانند در مراکز درمانی کشور به بیماران خدمت کنند.

حالا و در آستانه روز پرستار، شاهد برگزاری اولین نشست تخصصی پرستاری در قانون برنامه توسعه هفتم با حضور نمایندگان مجلس و مسئولان سازمان نظام پرستاری در مرکز پژوهش‌های مجلس بودیم.

بابک نگاهداری رئیس مرکز پژوهش‌های مجلس، با عنوان این مطلب که اگر بتوانیم کارکردهای نظام پرستاری را افزایش دهیم می‌توانیم اثربخشی نظام سلامت و رضایتمندی مردم را افزایش دهیم، گفت: قشر پرستاری در عرصه سلامت بیشترین مواجهه را با بیماران دارد و بنابراین می‌توانند بیشترین اثرگذاری را در رضایتمندی بیماران داشته باشند.

وی افزود: اگر پرستاران از حقوق دریافتی و وضعیت شغلی خود نارضایتی داشته باشند با توجه به نیاز روزافزون کشورها به پرستاران و شکل گیری رقابت بین کشورها برای جذب این نیروها، ممکن است نتوانیم این عرصه را به خوبی مدیریت کنیم.

نگاهداری با اشاره به تصمیمات گرفته شده در هیئت دولت برای افزایش مبالغ اضافه کاری پرستاران ابراز امیدواری کرد که سیاستگذاران بتوانند زحمات این قشر را جبران کنند.

رئیس مرکز پژوهش‌های مجلس ادامه داد: برنامه هفتم توسعه فرصتی برای پیشبرد برخی اهداف در حوزه پرستاری است. لایحه بودجه ۱۴۰۴ نیز ظرفیت دیگری است که می‌تواند در پیشبرد برنامه ریزی های حوزه سلامت به ویژه در زمینه پرستاری کمک کند.

در همین راستا، وحید زمان زاده رئیس شورای عالی نظام پرستاری گفت: اگر می‌خواهیم قانون برنامه توسعه هفتم را در حوزه پرستاری عملیاتی کنیم و بر اساس آن پیشنهادهای لازم را ارائه بدهیم، شاه کلید آن توجه به مسائل معیشتی و رفاهی پرستاران از یک‌سو و ایمنی دریافت کنندگان خدمات پرستاری از سوی دیگر است.

زمان زاده ادامه داد: اگر واقعاً قصد داریم در برنامه هفتم توسعه به یک اقدام مؤثر دست یابیم، ضروری است به مسائل اقتصادی و اجتماعی توجه ویژه کنیم. ارائه نسخه واحد برای مسائل پرستاری نظیر پرداختی‌ها، رفاهی، و…، در مناطق مختلف کشور، نتیجه مثبتی ندارد. باید توجه داشته باشیم که شرایط استان‌ها، بیمارستان‌ها و نیازهای هر منطقه متفاوت است.

وی افزود: در حال حاضر پرستاران در دو بخش مورد کم لطفی قرار می‌گیرند، بخش اول دریافتی‌های بسیار کم که رئیس جمهور و وزیر بهداشت و درمان از آن انتقاد می‌کنند و بخش دوم اینکه هر پرستار به جای چند نفر به ارائه خدمت مشغول است.

طبق گفته سازمان جهانی بهداشت پرستاران و ماماها فقط ارائه دهندگان خدمات نیستند بلکه نقش بسیار مهمی در شکل گیری سیاست‌های سلامت در تمام دنیا دارند.

در ایران، پرستاران با جمعیت حدود ۲۴۰ هزار نفری یکی از بزرگ‌ترین گروه‌های ارائه دهنده خدمات سلامت هستند و خانم‌ها بزرگ‌ترین جمعیت پرستاران را در کشور تشکیل می‌دهند. حدود ۹۰ درصد گروه پرستاری را افرادی با دانش حداقل کارشناسی تشکیل می‌دهند. ۱۹۰ دانشکده پرستاری و ۴۰ هزار دانشجوی پرستاری در حال تحصیل در مقاطع مختلف داریم.

پرستاران به طور روزمره با خط اول سلامت و با مردم ارتباط شبانه روزی دارند این پتانسیل باعث می‌شود هر برنامه‌ای در حوزه سلامت تدوین شده پرستاری نقش پررنگ در آن داشته باشند.

احمد نجاتیان رئیس کل سازمان نظام پرستاری گفت: پرستاری یکی از بخش‌هایی است که در زمینه افزایش ظرفیت آن نگرانی‌هایی وجود داشته است از جمله اینکه آیا زیرساخت‌های مورد نیاز برای افزایش ظرفیت آن وجود دارد یا خیر و موضوع دیگر تربیت رشته‌های حد واسط است که قرار است در پرستاری تحت چه عنوانی تعریف شود. آیا قرار است دوباره به سوی بهیاری برویم یا رشته کمک پرستاری را دوباره تعریف کنیم.

وی با اشاره به تدوین سند جامع مراقبت سلامت در برنامه هفتم توسعه بیان کرد: این لایحه با پیشنهاد معاونت پرستاری وزارت بهداشت تحت عنوان قانون جامع مراقبت‌های پرستاری تدوین شده اما متوجه نشدیم که در فرآیند تصویب چرا به این شکل تبدیل شده و الان در وزارت بهداشت کسی نمی‌داند این بند به چه موضوعی دقیقاً اشاره دارد و لازم است مرکز پژوهش‌ها در این راستا به ما کمک کند.

نجاتیان تاکید کرد: واقعیت این است که با گذشت حدود ۴۰ سال از آموزش پرستاری، جایگاه پرستاران در نظام شبکه سلامت جامعه به خوبی مشخص نشده در حالی که پرستاران قادرند در ارائه خدمات به بیماران مبتلا به بیماری‌های طولانی‌مدت و مزمن نقش مؤثری ایفا کنند.

مهر
انتهای پیام/