با مشاهیر لرستان؛

حجت الاسلام شیخ حیدر رضوانی

حجت الاسلام شیخ حیدر رضوانی سال ۱۲۸۳ شمسی در روستای لاغری از توابع شهرستان دلفان در خانواد ه‌ای مذهبی متولد شد.

یادداشت-وی، در ۱۴ سالگی برای تحصیل علوم دینی و حوزوی به کرمانشاه سفر کرد و از آنجا عازم نجف اشرف شد، در نجف اشرف به توفیق درک محضر علامه نائینی نایل آمد و برای مدتی که در آن سامان بود ضمن تلمّذ در محضر اساتید بزرگ حوزه علمیه نجف، از مرجع تقلید شیعیان جهان حضرت آیت‌الله العظمی شیخ ابوالحسن اصفهانی شهریه دریافت نمود.

با تاسیس حوزه علمیه قم توسط حضرت آیت الله حائری، مرحوم رضوانی به این دیار مهاجرت کرد و تحصیلات حوزوی خود را در این پایگاه بزرگ اسلامی ادامه داد، وی پس از مدتی به تکمیل درس و تحصیلات دینی خود پرداخت و مقام علمی این روحانی وارسته موجب تأییدات بعضی علمای بزرگ حوزه شد و حضرت آیت الله العظمی سید احمد حسینی زنجانی (شبیری) طی مرقومه‌ای درجه اجتهاد مرحوم حجت السلام شیخ حیدر رضوانی را تائید کردند، به‌طوری‌که وی را مجتهد دانسته و از مردم نورآباد دعوت کرد تا از وجود ایشان بهره برده و کسب فیض نمایند.

مرحوم رضوانی با توصیه آیت‌الله گلپایگانی مرجع عالیقدر جهان تشیع به زادگاه خود نورآباد عزیمت کرد و تا پایان عمر در این دیار حضور داشت.

خدمات مرحوم رضوانی در دیار خود زبانزد خاص و عام است و وی در دوران حیات از هیچ کوششی برای گسترش فرهنگ ناب تشیع دریغ نکرد به نحوی که منزل و محل کار وی به یک پایگاه بزرگ دینی تبدیل و مامن مبلغین اعزامی از قم و دیگر نقاط کشور شد.

گرچه حجت‌الاسلام رضوانی دفتر رسمی ازدواج و طلاق را در شهر نورآباد تاسیس کرد، اما این دفتر بهانه‌ای بود تا در پوشش آن به اهداف دینی و تبلیغی خود در گسترده بیشتری بپردازد، ضمن آنکه مرحوم شیخ حیدر رضوانی به عنوان نماینده مورد وثوق آیت الله گلپایگانی (ره) در امر مسائل دینی و دریافت وجوهات و غیره در نورآباد انتخاب شد.

حاج شیخ حیدر رضوانی پس از مراجعه به زادگاه خود چه به لحاظ مشارکت در اعزام مبلغین دینی از نورآباد به روستاها و مناطق اطراف و چه از طریق سخنرانی و تشکیل جلسات مذهبی و عقیدتی و همچنین دستگیری از محرومان و مستمندان و رفع گرفتاری حاجتمندان، سخاوت فراوانی از خود نشان می داد که این مهم همواره در یاد و خاطره مردمان این دیار ثبت و ضبط شده است.

وی نسبت به ائمه هدی و به ویژه سرور و سالار شهیدان حضرت اباعبدالله الحسین ارادت ویژه‌ای داشت و شنیدن نام آن امام همام، اشک را بر دیدگانش جاری می‌کرد.

در سال‌های ۴۸ و ۴۷ و در اوج اقتدار رژیم شاهنشاهی، عکس و تمثال حضرت امام خمینی(ره) به دیوار منزل ایشان آویخته بود و بی‌هیچ مانعی در معرض دید همسایگان قرار داشت و نقل می‌کنند که مرحوم شیخ در همان هنگام اطلاعیه‌ها و اعلامیه‌هایی را به دست افراد معتمد خود داده و از آنها می‌خواستند که اعلامیه‌ها را به آدرس‌های تعیین شده و به دست افراد مورد نظر برسانند.

حاج شیخ حیدر رضوانی سرانجام و پس از یک عمر مجاهدت، در دی ماه سال ۱۳۵۷ چشم از جهان فروبست و در شهر مقدس قم به خاک سپرده شد.

انتهای پیام/