سفری که مردم در انتظار نتایج آن می‌مانند /امید که این سفر صرفاً جنبه دید و بازدید نداشته باشد

احداث راه‌ها و جاده‌های مناسب بین‌شهری و حتی روستایی زمینه و بستر توسعه را فراهم می‌نماید و ضمن ایجاد امکانات اولیه رفاه و اشتغال و پیشرفت، زمینه خدمات‌رسانی همه دستگاه‌های دولتی و بخش‌های خصوصی را فراهم نموده و علاوه بر آن به‌عنوان اصل مهم زیرساخت سرمایه‌گذاری و تولید و اشتغال محسوب می‌شود.
متأسفانه ازجمله مشکلات الیگودرز عدم توجه به حوزه راه‌های این شهرستان می‌باشد، طرح باستانی چهار خطه الیگودرز به داران، زیرگذرهای روستاهای خمه و سنج و فرعی شول‌آباد، راه‌آهن ازنا _ الیگودرز _ اصفهان و … همگی نمادی از بی‌توجهی و بی‌مهری دولت‌های گذشته و فعلی می‌باشد.اما در این میان وضعیت بغرنج راه‌های روستایی شرایط زندگی را برای ساکنان روستاهای صعب‌العبور سخت نموده است.

یکی از مشکلاتی که اهالی روستاهای شهرستان الیگودرز با آن دست‌به‌گریبان می‌باشند نبود راه و جاده مناسب می‌باشد به‌گونه‌ای که نزدیک به یک‌صد روستای بخش‌های ززوماهرو و ذلقی فاقد جاده مناسب و حتی بعضاً مسیر دسترسی این روستاها راه‌شکافی نشده است و همچنان اهالی این مناطق از جاده‌های مالرو برای تردد استفاده می‌کنند و همین محرومیت از راه ارتباطی مناسب زمینه محرومیت‌های مضاعف دیگری از جمله برق‌، آب آشامیدنی سالم‌، آموزش و بهداشت و درمان را نصیب اهالی محروم و صبور مناطق مذکور کرده است.
گذشته از راه‌های روستایی راهشکافی نشده، برخی محورها در پی حوادث غیرمترقبه دچار تخریب و خسارت و به حال خود رهاشده که یکی از ین مسیرها تنها محور ارتباطی الیگودرز به شول‌آباد می‌باشد که در منطقه مورزرین دچار رانش و به‌طور کلی تخریب شد و متاسفانه بعد از گذشت بیش از یک سال هنوز جاده جایگزین تکمیل نشده است.

وقتی صحبت از صبر و نجابت می‌شود این دو را باید در رفتار مردم این دیار به زیبایی مشاهده کرد و با نگاهی گذرا به وضعیت زندگی ساکنان این مناطق بی‌مهری دولت در ذهن متبلور می‌شود.
از محرومیت بخش‌های ززو ماهرو و ذلقی هر چه بگوییم هیچ نگفته‌ایم که آلام آن‌ها مثنوی هفتاد من کاغذ است و بی‌گمان شرح تمام این محرومیت در این وجیزه نمی‌گنجد، اما بد نیست بدانید؛ اینجا سرزمین خوبانی است با نژاد اصیل بختیاری که به جبر زمانه، شرایط جغرافیایی و کم مهری و بی‌توجهی‌ها محروم نگه‌داشته شده‌اند. اینجا دیار فراموش‌شدگانی است که در موسم انتخابات و در زمانی محدود به یاد آورده می‌شوند و در زمره سلحشوران قرار می‌گیرند، اما هیچ‌گاه بی‌توجهی و قصور مسؤولین را در سطور کارنامه درخشان نظام مقدس جمهوری اسلامی ثبت نکرده‌اند.

اما به‌راستی چه کسی باید پاسخگوی محرومیت کودکان و سال‌خوردگانی باشد که ساده‌ترین و پیش‌پاافتاده‌ترین بیماری آن‌ها را از پای درمی‌آورد و کدام مسوول توان شنیدن درد و رنج و سرنوشت نامعلوم آینده‌سازانی را دارد که نبود امکانات تحصیلی و آموزشی ایشان را از رسیدن به درجات عالی باز می‌دارد و بعضاً نوشتن نام برایشان آرزویی دست‌نیافتنی می‌شود؟ و قصه تلخ زندگی مرارت بار اهالی برخی روستاهای بخش‌های محروم ززوماهرو و ذلقی همچنان ادامه دارد و هنگامی ناگوارتر می‌شود که با آغاز فصل بارش نزولات آسمانی نیمی از سال خود را در محاصره برف می‌بینند.
هر چند از انصاف به دور است اگر بخواهیم خدمات نظام مقدس جمهوری اسلامی به مناطق محروم را نادیده بگیریم، اما متأسفانه عواملی مزید بر علت شده تا همچنان برخی روستاها از امکانات اولیه اجتماعی بی‌بهره باشند و به‌سختی گذران زندگی نمایند‌.

کلام آخر؛ جناب آقای وزیر به سرزمین مردان و زنان مهمان‌نواز و باغیرت الیگودرز خوش‌آمدید، امید آن داریم سفر جنابعالی به این شهرستان صرفاً جنبه دید و بازدید نداشته باشد و در آینده‌ای نزدیک حاصل این سفر را در روند رو به رشد عملیات اجرایی پروژه‌های راه و شهرسازی در الیگودرز ببینیم.
عباس شاه علی-یافته
انتهای پیام /