معرفی عیسی(ع) در آیات و روایات اسلام

یادداشت-حضرت عیسی(ع)، یکی از پیامبران اولوالعزم و صاحب شریعت است و کتاب آسمانی او انجیل نام دارد.او آخرین پیامبر قبل از پیامبر اسلام(ص) و از بشارت‌دهندگان به ظهور آن حضرت بود. زنده کردن مردگان، شفای کور مادرزاد و خبر دادن از غیب،ار معجزات حضرت عیسی(ع) است.

حضرت عیسی(ع) فرزند حضرت مریم(س) دختر عمران است که خداوند او را برگزید و بر تمام زنان عالم برتری داد و مطابق با قرآن، به گونه‏‌ای اعجازآمیز از مادری باکره و مقدس به نام مریم متولد شد و سپس در گهواره شروع به سخن گفتن کرد و پیامبری خود را بشارت داد. مسیحیان بر این باورند که عیسی(ع) از سوی یهود به صلیب کشیده شد، اما به فرموده قرآن کریم، هنگامی که یهود بر آن جناب شورید و تصمیم گرفت او را به قتل برساند، خداى تعالى او را از دست آنان نجات داد و به سوى خود بالا برد.

مطابق با آیه ۴۵ سوره آل عمران در قرآن کریم، خداوند به مریم بشارت داد که به زودی صاحب فرزندی می‌شود که از مقربان درگاه الهی خواهد شد سپس خداى تعالى روح را (که یکى از فرشتگان بزرگ خدا است) نزد او فرستاد و روح به شکل بشرى تمام عیار در برابر مریم مجسم شد و به او گفت: که فرستاده‌اى است از نزد معبودش، و پروردگارش وى را فرستاده تا به اذن او پسرى به وى بدهد، پسرى بدون پدر، و او را بشارت داد به این که بزودى از پسرش معجزات عجیبى ظهور می‌کند و نیز خبر داد که خداى تعالى بزودى او را به روح القدس تأیید کرده، کتاب و حکمت و تورات و انجیل می‌آموزد و به عنوان رسولى به سوى بنى اسرائیل گسیلش می دارد، رسولى داراى آیات بینات، و نیز به مریم از شأن پسرش و سرگذشت او خبر داد، آن گاه در مریم بدمید و او را حامله کرد.

حضرت مریم(س) سپس به مکانى دور منتقل شد و در آنجا درد زائیدنش گرفت و او را به طرف تنه نخلی کشانید و با خود می‌گفت: اى کاش قبل از این مرده و از خاطره‌ها فراموش شده بودم، من همه چیز را و همه چیز مرا از یاد می‌برد، در این هنگام ندا شنید که: غم مخور که پروردگارت پائین پایت نهر آبى قرار داده، تنه درخت را تکان بده تا پى در پى خرماى نورس از بالا بریزد، از آن خرما بخور و از آن آب بنوش و از فرزندت خرسند باش، اگر از آدمیان کسى را دیدى، بگو من براى رحمان روزه گرفته‌ام و به همین جهت امروز با هیچ انسان سخن نمی‌گویم. (آیات ۲۰ تا ۲۷ سوره مریم)

مریم سپس به میان مردم آمد در حالى که فرزندش را در آغوش داشت. آنها وقتى او را به این حال دیدند، شروع کردند از هر سو به وى طعنه زدند و او را سرزنش کردند چون دیدند دخترى شوهر نرفته بچه دار شده است، گفتند: اى مریم چه عمل شگفت آورى کردى!، اى خواهر هارون نه پدرت بد مردى بود و نه مادرت بدکار! مریم اشاره کرد به کودکش که با او سخن بگویید، مردم گفتند: ما چگونه با کسى سخن گوییم که کودکى در گهواره است؟ در این جا عیسى به سخن درآمد و گفت: من بنده خدا هستم، خداى تعالى به من کتاب داد و مرا پیامبرى از پیامبران کرد و هر جا که باشم با برکتم کرد و مرا به نماز و زکات سفارش کرد، مادام که زنده باشم بر احسان به مادرم سفارش فرمود و مرا نه جبار کرد و نه شقى، و سلام بر من روزى که به دنیا آمدم و روزى که می‌میرم و روزى که زنده برمی‌خیزم.

قرآن ولادت آن حضرت را با ولادت حضرت آدم(ع) مشابه دانسته است و از این جهت که او نیز همچون حضرت آدم(ع) بدون پدر متولد شد، مطابق با روایتی که حسن بن علی وشاء از امام رضا(ع) نقل کرده که ولادت حضرت عیسی(ع) در ۲۵ ذی‌القعده بوده است. (۱)

دوران نبوت حضرت عیسی(ع)

از آنجا که نسب حضرت مریم(س) به نقلی به حضرت سلیمان و از طریق ایشان به حضرت یعقوب می‌رسد، حضرت عیسی(ع) نیز از انبیای بنی اسرائیل (فرزندان حضرت یعقوب(ع)) محسوب می‌شود.حضرت عیسی (ع) به سوى بنى اسرائیل گسیل شد و مأمور شد تا ایشان را به سوى دین توحید بخواند، و ابلاغ کند که من آمده‌ام به سوى شما و با معجزه‌ای از ناحیه پروردگارتان آمده‌ام و آن این است که براى شما (و پیش رویتان) از گل چیزى به شکل مرغ می‌سازم و سپس در آن می‌دمم، به اذن خدا مرغ زنده‌اى می‌شود و من کور مادرزاد و برص غیر قابل علاج را شفا مى‌دهم و مردگان را به اذن خدا زنده مى‌کنم و …، که در این براى شما آیتى است بر این که خدا رب من و رب شما است و باید او را بپرستید.

حضرت عیسى(ع) مردم را به شریعت جدید خود که همان تصدیق شریعت حضرت موسی(ع) است دعوت می‌کرد، چیزى که هست بعضى از احکام موسى را نسخ کرد و آن حرمت پاره‌اى از چیزها است که در تورات به منظور گوش‌مالى و سخت‌گیرى بر یهود حرام شده بود و بارها می‌فرمود: من با حکمت به سوى شما گسیل شده‌ام، تا برایتان بیان کنم آن چه را که مورد اختلاف شما است و نیز می‌فرمود: اى بنى اسرائیل من فرستاده خدا به سوى شمایم، در حالى که تورات را که کتاب آسمانى قبل از من بوده تصدیق دارم و در حالى که بشارت می‌دهم به رسولى که بعد از من می‌آید و نامش احمد است.

حضرت عیسى(ع) به وعده‌هایى که داده بود که فلان و فلان معجزه را آورده‌ام وفا کرد، هم مرغ خلق کرد و هم مردگان را زنده کرد و هم کور مادرزاد و برصى را شفا داد و هم به اذن خدا از غیب خبر داد، عیسى(ع) همچنان بنى اسرائیل را به توحید خدا و شریعت جدید دعوت کرد تا وقتى که از ایمان آوردنشان مأیوس شد، و وقتى طغیان و عناد مردم را دید و استکبار کاهنان و احبار یهود از پذیرفتن دعوتش را مشاهده کرد، از میان عده کمی‌ که به وى ایمان آورده بودند چند نفر حورای انتخاب کرد تا او را در راه خدا یارى کنند.

گرایش روزافزون مردم و یهودیان به دین حضرت عیسی (ع)،‌ وحشت و نگرانی رؤسای یهود را برانگیخت و به قصد کشتن او امپراطور روم را با خود همراه کردند، ولی با مشیّت و قدرت الهی نقشه قتل آنان به سرانجام نرسید، بلکه به اشتباه به جای حضرت عیسی (ع) شخصی بنام «یهودا اسخر یوطی» را به قتل رساندند. (۲)

از سوى دیگر یهود بر آن جناب شورید و تصمیم گرفت او را به قتل برساند، ولى خداى تعالى او را از دست یهود نجات داد و به سوى خود بالا برد و مسأله عیسى(ع) براى یهود مشتبه شد، بعضى خیال کردند که او را کشتند، بعضى دیگر پنداشتند که به دارش آویختند، خداى تعالى فرمود: نه آن بود و نه این، بلکه امر بر آنان مشتبه شد. (۳)

قرآن کریم داستان کشتن حضرت عیسی (ع) را در آیات ۱۵۷ و ۱۵۸ سوره مبارکه نساء چنین نقل می‌کند: «و گفتارشان که: ما مسیح عیسی بن مریم پیامبر خدا را کشتیم، در حالیکه نه او را کشتند و نه بر دار آویختند؛ لکن امر بر آنها مشتبه شد. و کسانی که در مورد (قتل) او اختلاف کردند، از آن در شک هستند و علم به آن ندارند و تنها از گمان پیروی می‌کنند و قطعاً او را نکشتند، بلکه خدا او را به سوی خود، بالا برد و خداوند توانا و حکیم است.»

وظیفه تبلیغ دین مسیحیت بعد از حضرت عیسی(ع) بر عهده شاگردان، رسولان و مبلغان بعد از ایشان از جمله پُطرس بود که در این راستا بیشترین زحمت‌ها را متحمل شدند و موفقیت‌های زیادی را نیز کسب کردند. اما بعضی از شاگردان ایشان همچون پلوس اولین انحرفات را در دین مسیح به وجود آوردند، از جمله اعتقاد شرک‌آمیز به تثلیث و موجود الهی بودن حضرت عیسی(ع) بود که طبق بعضی تحلیل‌ها این انحرفات ناشی از گرایشات پلوس به تعالیم آیین‌های هنری بوده است.(۴)

حضرت عیسی در قرآن
حضرت عیسی(ع) در قرآن کریم ۲۵ بار به عنوان عیسی و ۱۳ بار به عنوان مسیح یاد شده است. مطابق با آیات قرآن، حضرت عیسی(ع) بنده خدا و رسول به سوى بنی اسرائیل و یکى از پیامبران اولوالعزم و صاحب شریعت بوده و کتابى به نام انجیل داشت، خداى تعالى نام او را مسیح نهاد و «کلمه اللَّه» و «روحى از خدا» خواند و داراى مقام امامت و از گواهان اعمال و بشارت دهندگان به آمدن پیامبر اسلام(ص) وجیه و آبرومند در دنیا و آخرت و از مقربین بود، او از برگزیدگان بود، مبارک بود هر جا که باشد، آیتى بود براى مردم و رحمتى از خدا بود و احسانگرى به مادرش، و از زمره کسانى بود که خداى تعالى به ایشان سلام کرد و از کسانى بود که خدا کتاب و حکمتش آموخت. (۳)

حضرت عیسی در روایات

پیامبر اسلام(ص) فرمودند: ای ام ایمن، مگر نمی‌دانی که برادرم عیسی شامی‌ را برای صبحانه و صبحانه‌ای را برای شام نگه نمی‌داشت؟ از برگ درختان تغذیه می‌کرد و از آب باران می‌آشامید، پلاس می‌پوشید و هر جا شب می‌رسید همان جا بیتوته می‌کرد و می‌گفت: هر روزی، روزی خود را می‌آورد. (۵) و امام علی(ع) در وصف عیسی(ع) فرمود: و اگر خواهی، از عیسی بن مریم(ع) برایت بگویم. او سنگ را بالش خود می‌کرد و جامه خشن می‌پوشید و نان خشک و گلوآزار می‌خورد. خورش او گرسنگی بود و چراغش در شب، ماه و سرپناهش در زمستان، آفتاب گیرهای صبح و عصر و میوه و سبزیجاتش، علف و گیاهانی که زمین برای چهار پایان می‌رویاند. نه زنی داشت که مایه گرفتاری او باشد و نه فرزندی که‌ اندوهگینش سازد و نه مال و ثروتی که دل او را به خود مشغول گرداند و نه طمعی که به خواریش اندازد. مرکب او دو پایش بود و خدمتکارش دو دست او. (۶).آیات و روایات فراوانی در رابطه به فضایل و کرامات حضرت عیسی(ع) وجود دارد که بیان تمام آنها در این مجال نمی‌گنجد.

منابع:
۱) ثواب الأعمال، شیخ صدوق
۲) میر جلال پورمیر، داستان‌هایی از پیامبران
۳) ترجمه المیزان، ج۳
۴) حسین توفیقی، آشنائی با ادیان بزرگ
۵) حکم النبی الأعظم صلى الله علیه و آله و سلم (محمدى رى شهرى)، ج۲
۶) سیره نبوى «منطق عملى»، مصطفى دلشاد تهرانى، ج۱

انتهای پیام/