نمی شود که دغدغه توسعه و پیشرفت را داشت اما به ۱۷ مرداد توجه نداشت!

یادداشت-همای سعادت-روزی که به مناسبت شهادت محمود صارمی خبرنگار متعهد خبرگزاری جمهوری اسلامی ایران و ۸ نفر دیپلمات ایرانی در ۱۷ مرداد سال ۱۳۷۷ در مزار شریف افغانستان به دست متحجران طالبان به شهادت رسیدند، و این روز در تقویم ما به نام « روز خبرنگار نامگذاری » شد تا هم هرساله بدین مناسبت از زحمات خبرنگاران و فعالان رسانه ای تجلیل شود، هم تلنگری زده شود به همه صاحبان قلم و فعالان عرصه اطلاع رسانی و خبر که به دنبال چه هستیم ؟ کجای مختصات روزگار ایستاده ایم؟ نقش ما در توسعه و پیشرفت جامعه یا در پسرفت و عقب گرد آن چیست؟و چندین و چند سوال دیگر از این دست!در دنیایی که دستیابی به پیشرفت و توسعه، گفتمان غالب همه سیاستمداران و دولتمردان است، این فعالان عرصه اطلاع رسانی، خبرنگاران و اصحاب رسانه هستند که در این شرایط بغرنج می تواند نقش بی بدیل خود را ایفا کنند.امروزه رسانه، اطلاع رسانی و خبرنگاری چنان با مفهوم توسعه در هم تنیده و به هم پیوسته اند که ما با اصطلاحاتی چون رسانه های توسعه بخش، روزنامه نگاری توسعه و … مواجهیم. رسانه‌های توسعه‌بخش به تعریف مک کوایل آن‌ دست رسانه هایی هستند که با وابستگی و سلطه خارجی و اقتدارطلبی خودسرانه مخالفند و از نقش مثبت رسانه‌ها در توسعه ملی دفاع می‌کنند. این نوع روزنامه‌نگاری، استقلال ملی و هویت فرهنگی خاص هر جامعه را ارج می‌نهد و به دنبال پیشرفت و توسعه می گردد.روزنامه‌نگاری توسعه را نیز نوعی از گزارشگری و نوشتن موضوعات اطلاق می کنند که به توسعه یک کشور اعم از توسعه سیاسی، اجتماعی، فرهنگی و… مرتبط است.

در حقیقت،حامیان روزنامه‌نگاری توسعه آن را به‌عنوان نوعی روزنامه‌نگاری مستقل تعریف می‌کنند که اخبار پروژه‌های توسعه‌ای را پوشش می‌دهد. زمینه نقد طرح‌ها و برنامه‌های توسعه‌ای را فراهم می‌کند.علیهذا در پس دهها و صدها تعریف و تحلیل از رسانه و توسعه ، آنچه مهم است این است که رسانه و فعالان عرصه اطلاع رسانی باید هموارکننده راه و یاری بخش پروسه توسعه باشند و تلاش کنند تا امکانات و قابلیتهای مادی و معنوی کشور در مسیر توسعه قرار گیرد.اما این فقط یک روی سکه است و در عوض هم مدیران و مسئولین باید رسانه ها را در پروسه توسعه به یاری بگیرند، آنها را مزاحم نپندارند،به آنها به چشم مانع پیش رو ننگرند و در تلاش باشند که از آنها بعنوان تسهیل گر توسعه مدد جویند.خبرنگاری و روز نامه نگاری اما از مشاغل حساس و خطیر، خاص، سخت و زیان آور است که مراقبت دایمی را می طلبد. درست در همان زمان که عده‌ای برای مطلب یا خبر یک فعال رسانه ای کف می زنند و هورا می کشند،عده ای ممکن است از خشم و عصبانیت به خویش بپیچند،ناسزا بگویند ویا به فکر انتقام باشند.اینگونه است که این حرفه و این فن و هنر حساس و خاص است. رسانه نقش مهمی در مهندسی افکار عمومی دارد به شرط آنکه رسالت حرفه ای و اصول و اخلاق کاری خویش را رعایت کرده باشد. یک رسانه یا یک رسانه نگار یک شبه به چنین جایگاهی دست نمی یابد، بلکه در گذر زمان است که جایگاه خود را در عمق افکار عمومی مستحکم می کند.

نکته پایانی آنکه خبرنگار و رسانه نگار باید پیگیر منافع عمومی باشند ، صادقانه و دلسوزانه با مردم و مسئولین ارتباط برقرار کنند ، و همواره در پس هر مطلبی پیشرفت و توسعه جامعه و رفاه اجتماعی عموم را مد نظر داشته باشند. اینکه روز خبرنگار به مناسبت شهادت یک فعال رسانه ای نامگذاری شده که تا پای جان ایستادگی و مقاومت کرد و ارزش ها و آرمان های وطن و هموطنان را فراموش نکرد، چراغ روشنگر راه برای همه فعالان این عرصه است.

محمد آریانپور
انتهای پیام/