در هم شکستن یک هتل زیر صخره های بی تدبیری
یادداشت- اگر بگوییم تمام سرمایه گذاری ها و یا بهتر از آن سرمایه گذاران در لرستان از آمدن به این استان و سرمایه گذاری در آن نادم و پشیمان هستند پر بیراه نگفته ایم.در این تحلیل به هیچ عنوان قصد سیاه نمایی و یا فرار سرمایه گذار نیست بلکه بیان دردی است که اگر زودتر درمان نشود همین نگرانی و دغدغه که چرا لرستان مقصد سرمایه گذاران نیست به واقعیتی تلخ مبدل خواهد شد و اندک کسانی که بنا به دلایلی دل در گرو توسعه استان داشته و اموال شان را به این استان آورده اند دلسرد شده و عطایش را به لقایش می بخشند.قوانین دست و پا گیر،مجریان نابلد،تنگ نظری و حسادت،نبود فرهنگ کار و … همه با هم در این استان سبب شده است که سرمایه گذاران بیش از آنکه دل در گرو ماندن و ادامه کار داشته باشند به بفکر فرار و رها کردن کارند..شاید این معضلات بارها و بارها به اشکال مختلف بیان شده است و رسانه ها بارها نسبت به این عوامل خود ساخته سرمایه گریز هشدار داده باشند اما متاسفانه با تغییر دولت ها و به تبع آن تغییر مدیریت ها هیچ تغییری در این نگرش ها رخ نداده است و این مسیر نا مبارک و نا میمون همچنان چون گیوتین گردن توسعه را زده و می زند.
فرصتی پیدا شد تا پای صحبت یکی از همین سرمایه گذاران در خرم آباد بنشینیم و علت کندی روند هتل صخره ای را که سال های سال است نماد عقب افتادگی توسعه است جویا شویم. حرف های آشنا سرمایه گذار ما را به ده های اول ساخت هتل برد،عدم تمکین مدیران از دستورهای مدیریت ارشد برای تسریع در ساخت، پاس کاری سرمایه گذاران و سرگردانی آنان در میان تبصره و ماده ها ،بی تفاوتی و سهل انگاری مدیران تازه کار و نابلد و هزاران گیر و گور دیگر که آه سرد سرمایه گذاران و سر مایه گذاری را در این دیار رقم می زند.انگیزه بر باد رفته ای که دیگر هیچ اهرم و فشاری نمی تواند آن را برگرداند و همین آشفتگی ها و بروکراسی ها دهان به دهان و فرد به فرد آوازه ساختار و چرخه سرمایه گذاری در لرستان را در کشور می پیچاند و پدیده شوم فرار و در نهایت کلنگ های بی حاصل و روبان های چشم انتظار برای قیچی افتتاح می شود ماحصل همین مدیریت ها …
هتلی که باید الگوی توسعه گردشگری و رونق اقتصادی شهر باشد به سان آینه های عبرت و دق هم گلوی شهر را فشرده و هم سرمایه گذار و سرمایه گذاری را خفه ساخته است…و این نماد بی تدبیری و نا کارآمدی مدیریت گویا قرار نیست نقطه پایانی داشته باشد…سرمایه گذار اما حرف های جالبی دارد ،عوارضی که چند سال پیش پرداخت شده را مجددا طلب می کنند و ارقامش دلبخواهی و از سر نیاز تعیین مشخص می کنند و وقتی با اعتراض نسبت به قیمت داده شده مواجه می شود به یکباره در یک شب نصف می گردد و یا راه ورودی و دسترسی به هتل با بهایی گران نرخ گذاری می شود و گویا متولیان انتظار دارند مسافران احتمالی این هتل از آسمان بر زمین فرود بیایند و یا بالگرد تردد کنند و برای رهایی از رفت و آمد هوایی سرمایه گذار مجبور است مشتی صخره را به بهای طلا بخرد.
دقیقا در این دیار چه خبر است؟!!آن فرش قرمز رویایی کجای این ماجرای دهشتناک پهن شده است ،تیغ سر کیسه کردن سرمایه گذاران در لابلای کدام تار و پود آن نهفته است که چنین در چشم توسعه این استان فرو رفته؟!!!
این صخره های خارای مدیریتی کی شکسته می شود تا در پس آن هتل صخره ای ها رشد کنند و نمایان شوند ؟!!اخذ مجوز ها و کارشناسی هاو رفع موانع در پستوی کدام مدیران خاک می خورد که بیرون آوردن آن چنین دشوار و سهمگین است؟!!قامت این هتل لخت و عریان کی و کجا از زیر آوار بی تدبیری جامه عافیت می پوشد؟!!کدام سرمایه گذار تاب و تحمل این همه مارپیچ بی انتها را دارد آیا وقت آن نیست که مدیران ناکارآمد که یاس و ناامیدی را بر قامت توسعه لرستان دوخته اند بی هیچ درنگی برکنار شوند تا درس عبرتی باشند برای سایرین ؟!!
موانع صخره ای ساخت این هتل را بشکنیم و بگذاریم هتل صخره ای آرامش سرمایه گذاری را به این دیار برگرداند و نماد عدم توسعه یافتگی را با بی تجربه گی و تنگ نظری بر تن لرستان ندوزییم….
محدثه مقدم
انتهای پیام/
بی تدبیری از کسی بوده که طرح اولیه این هتل را ریخته بدون راه دسترسی و بدون اخذ مجوزهای لازم شروع به ساخت کرده. خواسته یک دستی بزند دودستی ببرد!