متراژ کم مسکن،ناسازگار با سبک زندگی ایرانی

اتاق تولید ضوابط خاص، برای ساخت و سازهای شهر تهران کمیسیون ماده ۵، اخیراً مجوز ساخت مسکن با مساحت ۳۰ تا ۳۵ متر مربع را در بافت های فرسوده تهران صادر کرد.

یادداشت-همای سعادت آنلاین- برای تهیه این واحدهای ۳۰ متری باید حدود یک میلیارد و دویست هزار تومان پرداخت کرد در سال جاری حداقل حقوق کارگران ۵ میلیون و ۷۰۰ هزار تومان تعیین شده است، یک فرد کارگر با این حقوق باید ۱۷ سال برای خرید یک خانه ۳۰ متری بدون وقفه کار کند. کم کردن متراژ مسکن توهین به شخصیت خانواده و ناسازگار با سبک زندگی ایرانی است در واقع شرایط نامطلوب اقتصادی به تدریج در طول زمان باعث شده تا فرهنگ زندگی در فضای کوچک دربین خانواده ها نهادینه شود. چنین وضعیتی در کشور ما که عمدتاً به دلیل پیشینه فرهنگی عادت زندگی در خانه های بزرگ را دارند منافات دارد،به هر حال این جبر زمان است و شرایط اقتصادی، بسیاری از افراد را به این سمت سوق داده است.

در مسائل مباحث جامعه شناسی خیلی از مناقشات و اختلافات خانوادگی به دلیل کوچک بودن فضای مسکونی اتفاق می افتد به تبع آن آمار وزارت مسکن نشان می دهد، میانگین سن خانه‌دار شدن به ۵۳ سال رسیده است با این حساب چطور می توان فرزند آوری را در این فضای محدود مسکونی گسترش داد؟ محدودیت فضایی که باعث می شود اکسیژن هوا به راحتی حتی به ریه ها نرسد و افراد ساکن در این فضا با متراژ کم از پذیرش هرگونه میهمانی معذور باشند، بخش بزرگی از کارشناسان جمعیتی و جامعه شناسان، تحلیل متفاوتی از افزایش جمعیتی ایران دارند کسانی که در سال‌های گذشته فریاد وا جمعیتا سر داده بودند ظاهراً تاکنون دلواپس و نگران بحران بیکاری جوانان و فقر مزمن در جامعه کنونی ما نیستند در این خصوص می توان به وضعیت نابسامان اقتصادی ۲۰ میلیون حاشیه‌نشین و ۳۰ میلیون زیر خط فقر، حدود ۴ میلیون کودکان بازمانده از تحصیل و بیش از یک میلیون کودک کار و ۳ میلیون جوان دانش آموخته آموزش عالی بیکار اشاره کرد وقتی این بحران های اقتصادی ، اجتماعی و فرهنگی تاثیر فراوانی بر روان شناسی جمعی در جامعه ایران دارد. کسانی که از ضرورت افزایش میزان باروری و کثرت جمعیت جانبداری می کنند، سخنی از وضعیت محیط زیست و بحران های اقتصادی و وضعیت نابسامان رفاه اجتماعی به میان نمی آورند.

برای جامعه ای که خوشبخت نیست،فرزندآوری هم معنای خود را از دست می دهد در چنین حالتی تصمیم گیری به جای نسل آینده و فراخوان برای افزایش باروری آنهم به بهای به خطر انداختن سلامت و بهداشت جامعه چه توجیه عقلانی دارد؟ چگونه می توان زمانی که نیروی جوان کنونی از زندگی و امکانات مطلوب و آینده ای روشن برخوردار نیست به خود حق تصمیم گیری به جای نسل آینده را داد؟ زیربنای یک خانه ۳۰ تا ۳۵ متری در تهران و دیگر نقاط کشور با فرهنگ فرزندآوری در تعارض است. تفکر رایج زوج های جوان امروزی، بی رغبتی به فرزندآوری است چون آنها می بینند از داشتن یک خانه مسکونی برای همیشه محرومند و آینده روشنی را نمی توان برای تکثیر جمعیت در کشور نوید داد این همه نابسامانی که ما می بینیم موید رشد جمعیت است. اختلافات طبقاتی هم به واحدهای مسکونی سرایت کرد به خاطر خرید خانه ای با متراژ ۳۰ متر تا ۲۰۰۰ متر مربع به قیمت ۱ میلیارد تا ۵۰۰ میلیارد تومان ،این انسان در این دنیای فانی تا زنده است چه عذابی می کشد.

مهران نژاد

انتهای پیام/