نوای جان‌سوز «مور» بانوان دلفانی در داغ سرداران وطن

در فراق سرداران سرافراز ایران‌زمین،نغمه‌ای جان‌سوز و کهن،از سینه‌های داغ‌دار بانوان دلفانی برخاست؛ نوای حزن‌انگیز «مور» که از دل تاریخ برآمده و با اشک و آه گره خورده است.

به گزارش همای سعادت،«مور»، این آواز اسطوره‌ای و میراث معنوی سرزمین‌های لک‌زبان، ریشه در شکوه مادها دارد؛ نغمه‌ای که در سوگ عزیزان، با اشعاری به زبان لکی زمزمه می‌شود و در جان هر شنونده‌ای، اندوه، وقار و عظمت را جاری می‌سازد.

در حاشیه آیین باشکوه تشییع شهید مدافع وطن، استواریکم سعید اسدی، بانوان سوگوار دلفانی با دل‌هایی شکسته و دیده‌هایی اشک‌بار، در سوگ سرداران شهید ایران، نوای مور را سر دادند؛ نوایی که از ژرفای دل برمی‌خاست و تا بلندای افلاک می‌رسید.

آنان با این آواز باستانی، در قالب اشعار لکی، رشادت‌ها و سلحشوری‌های فرماندهان شهید، سرلشکر باقری، سرلشکر اسلامی، سردار حاجی‌زاده و دیگر سرداران میدان و غیرت را زمزمه کردند؛ و مرثیه‌ای ساختند از فراق این بزرگ‌مردان، که سنگین‌تر از کوه و سوزناک‌تر از داغ بود.

علی معظمی گودرزی
انتهای پیام/