وقتی دخالت در انتصابات مهم‌تر از توسعه لرستان می‌شود!

یادداشت-نمایندگانی که اگر همین‌قدر که برای تحمیل نیروهای هم‌خط‌شان به دولت وقت و انرژی می‌گذاشتند، به توسعه حوزه‌های انتخابیه‌شان فکر می‌کردند، امروز لرستان در این وضعیت اسفبار عمرانی، اقتصادی و آموزشی نبود.کافی‌ست به کارنامه حوزه‌های انتخابیه‌شان نگاهی بیندازیم:

در پلدختر، شهری که دیگر نامش با سیلاب و ویرانی گره خورده، مردم هنوز درگیر بازسازی خانه‌هایی هستند که بارها وعده‌ی بازسازی‌اش داده شد، اما هیچ‌گاه تمام نشد. جاده‌ها همچنان مرگ‌آور، بیمارستان‌ها با کمترین امکانات، و صنایع کوچک در حال احتضار. آمار بیکاری در پلدختر، شبیه فاجعه است. با این حال، نماینده‌اش بیش از هر چیز نگران آن است که چه کسی رئیس اداره ورزش شود یا چه کسی مدیریت جهاد کشاورزی را به‌دست بگیرد!

مردمی که زیر خط توسعه نفس می‌کشند، شاهد دعوای نماینده‌ای هستند که صندلی می‌خواهد، نه راه‌حل.

در دلفان و سلسله، فقر زیرساختی و حاشیه‌نشینی بیداد می‌کند. جاده‌های خطرناک، درمانگاه‌های کم‌رمق، و پروژه‌های متوقف‌شده تنها بخشی از ماجراست. اما برخی نمایندگان این حوزه‌ها، بیشتر نگران کرسی مدیر فلان اداره‌اند تا درمان ریشه‌های توسعه‌نیافتگی.

در بروجرد، دومین شهر بزرگ استان، رکود صنعت، نابسامانی در آموزش و کمبود خدمات فرهنگی و ورزشی بیداد می‌کند. کارخانجات تعطیل‌شده، مراکز فرهنگی متروکه و مدارس پرجمعیت، تصویر غالب از شهری است که روزگاری قطب توسعه غرب کشور بود. اما نماینده بروجرد ترجیح می‌دهد نقش خود را در جابجایی مدیران ایفا کند، نه در نوسازی زیرساخت‌های فرسوده‌اش.

سؤال ساده مردم این است: چرا صدای شما در مجلس برای سهم بودجه لرستان شنیده نمی‌شود، اما در راهروهای وزارتخانه‌ها برای عزل فلان مدیر، پژواک دارد؟چه چیزی در «قدرت انتصاب» هست که این‌قدر شما را به وجد می‌آورد، اما رنج محرومیت حوزه انتخابیه‌تان را نمی‌بینید؟نماینده‌ واقعی، نماینده‌ی توسعه است، نه نماینده‌ی تقسیم میز و صندلی. مردم لرستان خسته‌اند؛ نه فقط از محرومیت، که از تحقیر عقلانیت در سایه‌ی سیاسی‌کاری.

و اما آقای استاندار؛ مردم انتظار ندارند شما در برابر زیاده‌خواهی نمایندگان سکوت کنید. آن‌که می‌خواهد نامش با توسعه گره بخورد، باید گاهی مقابل خواست صاحبان قدرت بایستد. لرستان، بیش از مدیر همسو، به مدیری مستقل نیاز دارد؛ مدیری که شجاعتش در “نه گفتن” به فشار سیاسی‌ها، از صد امضای حمایتی برایش ارزشمندتر باشد.

اگر قرار است به شعار “بازگشت به مردم” وفادار بمانیم، راهش عبور از دخالت‌های بی‌جا و ایستادن پای خواست واقعی مردم است، نه تسلیم در برابر فشار نمایندگان

مجید بیرانوند- صدای لرستان

انتهای پیام/