“آزادسازی خرمشهر”تجلی بخش اتحاد و غرور ملی

یادداشت اختصاصی-سرزمین جز لاینفکی از هویت ملی است که هر ملتی جان خود را در گروی حفظ آن قرار می دهد.حفظ آب و خاک آنقدر حائز اهمیت است که در ادبیات ملت ها،شاعران به سرودن اشعار و نغمه خوانان به نغمه خوانی می پردازند و حماسه سرایی های تاریخی عموما برگرفته از رشادت قهرمانان ملی است که پایبند به صیانت از میهن بوده اند. ازمردان پرآوازه ایرانی همچون آرش کمانگیر گرفته تا آریوبرزن و هرمزان لر و پیروز نهاوندی و…تا شیرزنانی چون بانو یوتاب و بی بی مریم و…به گواه تاریخ همگی جان نثار این خاک پاک بوده اند و برای پاکسازی وطن از لوث کثیف دشمن تا پای جان ایستادند واما این عشق بازی در راه وطن تا آزادسازی خرمشهر، شهر خون و قیام نیز ادامه داشته و حماسه های جاودانه ی آن گویی تورق تاریخ پرافتخار ایرانیان برای دشمنان این مرز و بوم بود و این بار در عصر جدید قهرمانانی چون صیاد شیرازی ها و شیرودی ها و فلاحی ها و فکوری ها و همت ها و باقری ها و جهان آراها پای کار آمدند.

یکی از مهم ترین ویژگی های برجسته عملیات بیت المقدس که منجر به آزادسازی شهر خرمشهر به تاریخ سوم خرداد ۱۳۶۱شد همان انسجام و اتحاد ملی بود که ملت ایران را طی فراخوانی از جنس فتوای دینی پای کار آورد و از هر صنف و قشری از هر طبقه و جناحی اعم از نوجوان و جوان و سالخوردگان ، زن و مرد ، ارتشی و سپاهی و …دانش آموز و معلم ، پزشک و پرستار ، راننده و آن کشاورز روستایی ساکن در دورترین اقصی نقاط کشور و…خودجوش در این عملیات غرورآفرین شرکت کردند تا جان خود را بی توقع برای وطن اهداء کنند.به راستی که فهم صحیح از این جهاد عمومی فقط در مکتب تشیع و ملت های آزادی خواه قابل درک است ولاغیر…

در زمانی که دشمن تا دندان مسلح با تجهیزات کامل نوین زرهی و پشتیبانی آتش دوربرد و با خیال خامی که این انقلاب نوپا هنوز نتوانسته سروسامانی به بنیه دفاعی خود بدهد،جرات تجاوز به خاک را به داده بود،به یکباره در عین ناباوری تمام کارشناسان نظامی و سیاسی شاهد حماسه آفرینی های ملتی هستیم که با وحدت و همدلی و وحدت فرماندهی آنان را مات و مبهوت کرده و دشمن دون را بیرون رانده و از خاک وطن خارج می نمایند.

به راستی چه چیزی جز اعتقاد و ایمان و برنگیخته شدن احساسات پاک ملی گرایانه تلفیق شده با فرهنگ شهادت و ایثار با هدایت رهبری فرزانه و مملو از فقاهت و دیانت به نام امام خمینی (ره) منبعث از مکتب تشیع می توانست اینگونه منجر به خلق حماسه های دیدنی و در نهایت مغلوب شدن دشمن شود؟

خرمشهر را باید تجلی گاه دو هویت ملی و مذهبی قلمداد کرد.خونین شهر مظهر رشادت های دلاورمردان و شیرزنانی است که تاریخ ایران زمین را آمیخته به اشعار حماسی فردوسی ها و دل سروده ها و نغمه خوانی هایی چون “دایه دایه وقت جنگه” و “ممد نبودی شهر آزاد شدِ” و “لبیک به فرمان امام و رهبری و..” کربلا منتظر ماست بیا تا برویم ، جبهه و جنگ مهیا است بیا تا برویم و…” کرده است.ملت ایران کوچه و خیابان های خرمشهر را با خون خود آبیاری کردند تا ارزش و احترام به وطن را که در حکم مادر است به ملت های دیگر بفهمانند و نشان دادند که زخم اگر بر پیکره مادر(وطن) وارد شود دیگر جای ماندن نیست و اینجا ایران است و ایران مهد و بیشه شیران است زینت بخش این قیام عمومی بر علیه خصم روزگاران شد.

و اما در خرمشهر صحنه هایی دراماتیک خلق شد که عزتمند بودن زنان ایرانیان را به تصویر کشیدند.از جمله آنکه آنگاه که ارتش رژیم بعث عراق به منظور تحقیر و تمسخر رزمندگان ایرانی جنازه یک بانوی خرمشهری را به سیم خادار آیزان کرده بودند،شیرمردانی از میان تکاوران ارتش جمهوی اسلامی ایران برای آوردن جسد بی جان آن بانو قد علم می کنند و چهار تن از آنان به شهادت می رسند تا در تاریخ این ایثار ماندگار بماند و بدانند که اجسادمان هم برایمان مقدس هستند و تا فهم عمیقی از این رشادت ها را به عنوان رسالتی بزرگ نسل به نسل منتقل کنند.

نتیجه اینکه آزادسازی خرمشهر امروز تبلور یک مبارزه صرف نیست بلکه مکتبی است که در آن درس هایی از ایثار و جهاد و شهادت و میهن دوستی و به عزت زیستن و تن ندادن به ذلت در هر وضعیتی از قدرت که باشیم را به ما آموخت و خرمشهر جاودان سرای شهدایی است که با نثار جان خود و نوشیدن شهد شیرین شهادت،وطن دوستی خویش را به نمایش گذاشتند و اما این نسل و نسل های ما بعد باید آموزه های این مکتب را همواره مرور کرده و برای آبادانی مادرمان ایران بکوشند و نیک بدانند امروزه هر آنچه از عزت برای ایران است مدیون آن جانفشانی شهداست. روحشان شاد و یادشان گرامی باد.

انتهای پیام/