جوان لرستانی ققنوس‌وار زندگی بخشید

اگر چه این روزها گمان می‌کنیم انسانیت، نوع‌دوستی،کمک به همنوع در هنگام سختی‌ها در لابه‌لای گرفتاری‌های روزانه گم شده باشد اما هنوز در دل مردم این سرزمین، در قلب و جان جوانان این مرز وبوم، در میان مردمان زاگرس و در دل روستایی بر کوهپایه گرین باز اتفاقی تلخ رخ می‌دهد که با مرور آن می‌توانیم به مردم استان و شهر و دیارمان ببالیم و افتخار کنیم.

یادداشت-همای سعادت آنلاین- نیمه‌های شب چهارشنبه ۱۸خردادماه ۱۴۰۱ ،روستای پرسک از توابع شهرستان الشتر شاهد زبانه کشیدن از زیر زمین یک خانه می‌شود. خانه‌ای که ساکنانش پیرمرد و پیرزنی کم‌توان هستند.اهالی بیداردل آبادی بی‌درنگ‌ به کمک می‌آیند و با هرچه در دسترس بوده به مهار آتش همت می‌گمارند.

“محمد” که جوان‌ترین عضو خانواده حاجری و از نزدیک‌ترین همسایگان است هم خود را به آتش می‌زند مبادا که همسایه‌ها در آتش جان بدهند و کل زندگی پیرمرد آتش بگیرد. اما شوربختانه زبانه‌های آتش به سیم‌های برق سرایت کرده و محمد که در تلاش برای خاموش کردن و نجات آدم‌های گرفتار در آن وزندگی مختصر آن‌هاست پس از نجات محاصره‌شدگان در آتش، در میان آتش و جریان بی‌رحم برق گرفتار و جان‌عزیزش را برای نجات همنوعان در یک فداکاری کم مانند، فدا می‌کند.

این حادثه اگر چه در میان دشواری‌های این روزها، کام عده زیادی از خانواده‌ها را تلخ کرده و مصیبت از دست دادن جوان برومندی از یک ایل وتبار است، اما در نگاهی دیگر ما را به زندگی در این مرزو بوم امیدوارتر می‌کند. تا زمانی که جوانانی مثل” محمد حاجری” در دل شهر و روستاهای ما هستند مگر می‌شود آسیبی به مردممان برسد؟مگر می‌توانیم نسبت به همسایه وهمنوع بی‌تفاوت بود؟ حتی آتش بی‌رحم و سوزاننده هم نمی‌تواند مانع کمک وامداد و دستگیری و یاری باشد.این اتفاق تلخ گونه‌ای دیگر از اتفاق تلخی است که برای نوجوان برومند لر، علی لندی رخ داد.

جایگاه “محمد” فداکار و همه ناجیان انسان‌ها بی‌شک در بهشت خواهد بود و مردم قدر پر مقدارشان را خواهند دانست.
روحش شاد.

حجت یگانه/ پایگاه خبری یافته

انتهای پیام/