صدای خستگی پرستاران را بشنویم

یادداشت-شغل پرستاری یک حرفه برجسته و حیاتی در حوزه بهداشت و درمان است، اما همیشه با چالش‌های متعددی همراه بوده است که ازجمله آن می‌توان به بار کاری سنگین و طاقت‌فرسا، کمبود نیروی انسانی، تجهیزات و منابع بیمارستان‌ها و مراکز بهداشتی، تنش‌های عاطفی و فشار روانی، کار در شیفت‌های طولانی و گاهاً نامنظم، تعامل با بیماران و خانواده‌ها اشاره کرد.

همه ما نباید ایثار، فداکاری و ازخودگذشتگی پرستاران در زمان شیوع بیماری کرونا (COVID-19) که به طرز چشم‌گیری مشهود بود را فراموش کنیم و البته آن زمان مورد تحسین همه قرار گرفت تعدادی از این عزیزان به درجه رفیع شهید سلامت نائل آمدند.

ما نباید فراموش کنیم پرستاران باوجود خطر ابتلا به بیماری، به‌طور مداوم در خط مقدم مبارزه با کرونا قرار داشتند، آن‌ها با بیماران مبتلا به COVID-19 کار کردند، درحالی‌که خود ممکن بود حامل ویروس باشند و به دیگران بخصوص خانواده خود نیز منتقل کنند.

ما نباید فراموش کنیم پرستاران در بسیاری از بیمارستان‌ها مجبور شدند به دلیل افزایش تعداد بیماران و نیاز به مراقبت‌های خاص از آنها ساعات طولانی‌تری نسبت به حالت عادی کار کنند.

ما نباید فراموش کنیم پرستاران در دوران شیوع بیماری کرونا (COVID-19) با شرایط دشوار عاطفی مواجه شدند. مشاهده درد و رنج بیماران و خانواده‌های آن‌ها برای بسیاری از پرستاران یک‌بار عاطفی سنگین بود که با ایثار و فداکاری خود سعی در تسکین آن داشتند.

ما نباید فراموش کنیم پرستاران به‌سرعت خود را با روش‌های جدید درمان و مراقبت مربوط به COVID-19 تطبیق دادند و در پی کسب اطلاعات و مهارت‌های جدید بودند تا به‌خوبی از بیماران مراقبت کنند.

ما نباید فراموش کنیم پرستاران در دوران شیوع بیماری کرونا علاوه بر ارائه مراقبت‌های پزشکی، نقش مهمی در حمایت روانی از بیماران و خانواده‌های آن‌ها ایفا کردند. آن‌ها با صبر و شکیبایی به بیماران کمک کردند تا با اضطراب و ترس ناشی از بیماری کنار بیایند.

ما نباید فراموش کنیم پرستاران علی‌رغم همه مشکلات خود و دوری از خانواده با ایجاد ارتباطات مؤثر و پر تعهد با بیماران، اطمینان حاصل کردند که بیماران احساس تنهایی و بی‌خبری نکنند، به‌ویژه در شرایط کرونا که ملاقات از بیماران محدود شده بود.

لذا ایثار و فداکاری پرستاران در طول بحران کرونا نشان‌دهنده تعهد عمیق آنها به حرفه خود و بشریت بود. این ایثارها نه‌تنها تأثیر مثبتی بر بهبود شرایط بیماران داشت، بلکه موجب افزایش تقدیر عمومی از این حرفه نیز شد و باعث شد تا همگان به اهمیت نقش پرستاران بیشتر توجه کنند.

اما امروز در بیشتر نقاط کشور پرستاران به حقوق و دستمزد خود معترض بوده و بهتر است بیش از آنکه دشمنان نظام مقدس جمهوری اسلامی و رسانه‌های معاند بر این موضوع موج‌سواری کرده صدای خستگی پرستاران زحمت‌کش خود را بشنویم و یک‌بار برای همیشه مشکلات آنها را حل کنیم.

طبق گزارش‌ها، دستمزد یک پرستار ایرانی با تمامی سختی‌ها، مشقت و کمبود‌های این حرفه به‌طور میانگین بین ۱۲ تا ۱۵ میلیون تومان است یعنی پرستاری که در خط مقدم درمان و مبارزه با بیماری‌ها ایستاده و در طول شیفت‌های طولانی شب و تعطیلات، رنج دوری از خانواده و بیدارخوابی را تحمل کرده، آخر ماه با حقوقی که می‌گیرد نمی‌تواند مایحتاج یک زندگی ساده را فراهم کند.

با یک بررسی ساده می‌توان به تفاوت حقوق میان پرستاران ایرانی و پرستاران شاغل در کشور‌های حاشیه خلیج‌فارس اشاره کرد میانگین حقوق یک پرستار در ایران ۱۴ میلیون تومان و میانگین حقوق یک پرستار در کشور‌های حاشیه خلیج‌فارس حدود ۱۴۰ میلیون تومان یعنی رقمی ده برابر است. وقتی در همین کشور‌های نزدیک و همسایه به پرستاران ده برابر ایران حقوق می‌دهند، چطور انگیزه برای ادامه کار و خدمت داشته باشند و متأسفانه شاید همین موضوع علی‌رغم میل باطنی باعث مهاجرت تعدادی از پرستاران این مرزوبوم شده است.

در گفتگو با پرستاران آنها از بی‌عدالتی صحبت می‌کنند که در قبال ساعت‌های طولانی کار و دستمزد‌های بسیار ناچیز خود را نشان می‌دهد و به دلیل مشکلات اقتصادی انباشه شده در سال‌های اخیر، افزایش حقوق پرستارها با تورم همخوانی ندارد

گویا مسئولان امر در دولت جدید تا حدودی صدای اعتراض پرستاران را شنیده‌اند، اما به دلیل همهمه‌های اطرافیان و منافعی که شاید در کار است، پیام را به‌وضوح درک نکرده‌اند؟!

هدف از این اعتراضات سراسری، پرداخت معوقات کارانه غیراصولی با فرمول‌های غیرعلمی یک یا دو میلیون تومان و یا معوقات اضافه‌کار ساعتی ۲۰هزار تومان نبوده و نیست بلکه اصل ماجرا اینست:

اجرای قانون تعرفه‌گذاری خدمات پرستاری

یکی از مهم‌ترین مطالبات پرستاران که در سال ۱۳۸۶، در مجلس بالاترین رای را آورد، قانون تعرفه‌گذاری خدمات پرستاری بود. اما علی‌رغم تأکید مقام معظم رهبری مطالبه‌ای که نزدیک به ۱۵ سال است هنوز به‌صورت اساسی اجرایی نشده است. بنا بر بررسی‌های صورت گرفته تاکنون چندین مرتبه دستور اجرای این قانون داده‌شده، اما هیچ‌کدام آن‌جور که باید به نتیجه نرسیده است. و متأسفانه اختلاف کارانه دریافتی یک پزشک با پرستاری که همزمان دریک بیمارستان و یک بخش مشغول به کار است به ۱۰۰ برابر می‌رسد این در حالی است که شرح وظایف گروه پرستاری مشخص است و جامعه پرستاری بر همین اساس خدمات سلامت را به مراجعین ارائه می‌دهند و متأسفانه بخشی از تعرفه پرستاری به مدیران مراکز درمانی و گروه اداری اختصاص داده‌شده است. بر اساس این قانون، باید عدالت در پرداختی‌ها بین پزشکان و پرستاران برقرار و باعث افزایش انگیزه برای خدمت بیشتر پرستاران شود.

فوق‌العاده خاص

بر اساس قانون همچنین دستگاه‌های اجرایی منابعی دارند که افرادی که در شرایط خاص مشغول به فعالیت هستند، فوق‌العاده خاص دریافت می‌کنند. این قانون در شرایط خاص آب و هوایی و پاندمی‌ها قابل اجراست، چراکه می‌خواهد برای افرادی که در شرایط خاص فعالیت می‌کنند، ایجاد انگیزه کند. با شروع پاندمی کرونا مطالبه گری اجرای این بند از قانون میان پرستاران بالا گرفت. بااین‌حال باوجود وعده‌ها، فوق‌العاده خاص به پرستاران تعلق نگرفته هرچند وزیر بهداشت وقت اعلام کرد که این حق جامعه پرستاری است و گروه درمان شامل فوق‌العاده خاص می‌شود و پیشنهاد ضریب ۳ را داد، اما اجرایی شدن این قانون تا به امروز به وقوع نپیوسته است و در صورت اجرایی شدن آن می‌تواند کمک شایانی به پرستاران کرده باشد.

قانون ارتقای بهره‌وری

یکی دیگر از مطالبات پرستاران اجرای قانون ارتقای بهره‌وری است. این قانون هم سال‌هاست تصویب شده اما اجرایی نشده است. قانون ارتقای بهره‌وری کارکنان بالینی نظام سلامت نیز یکی دیگر از قوانینی است که در کنار قانون تعرفه گذاری خدمات پرستاری، اجرای صحیح آن می‌تواند وضعیت حرفه پرستاری را بهبود ببخشد. این قانون در سال ۸۸ به تصویب مجلس رسیده و هدف از تصویب آن نیز کاهش زمان حضور پرستاران و برخی دیگر از گروه‌های درمانی در محیط بیمارستان به دلیل دشواری‌های شغلی آنها بود.طبق این قانون، قرار شد که مجموعاً ۸ ساعت در هفته از ساعت کار مقرر پرستاران کاهش یابد و شیفت دادن در شب و شیفت دادن در روزهای جمعه و تعطیلات رسمی نیز ضریب ۱.۵ بگیرد تا پرستاران به‌جای ۴۴ ساعت کار در هفته، با شیفت دادن در طول یک‌شب یا یک روز جمعه، مجموعاً با ۳۲ ساعت فعالیت بتوانند زمان مقرر هفتگی خود را پر کنند.

رفاهیات

رفاهیات، یکی دیگر از خواسته‌های پرستاران است که در اعتراضات خود مطرح می‌کنند. رفاهیات شامل حق مسکن، مناسبت‌ها و هدیه روز پرستار می‌شود که در بسیاری از بیمارستان‌ها و دانشگاه‌های پزشکی به‌صورت سلیقه‌ای آن را پرداخت می‌کنند. این درحالی‌که است که دستورالعمل مشخصی در این زمینه وجود ندارد. بسیاری از پرستاران خواستار این مسئله هستند که یک‌رویه مشخص و شفافی در کشور وجود داشته باشد که حق گروه‌های مختلف در این زمینه از بین نرود.

لذا امیدواریم اعتراضات پرستارها رو سیاسی جلوه ندهیم و خدمات و ایثار آنها را در زمان شیوع ویروس منحوس کرونا را فراموش نکنیم و به خواسته‌های این قشر زحمت‌کش توجه شود چراکه پرستاری شغلی پُراسترس، پُرخطر و بسیار مهمی در جامعه عهده‌دار است و از طرفی اجازه ندهیم رسانه های معاند و ضد نظام از این موضوع بهره برده و به دنبال اهداف خود که ناامیدی و نارضایتی در جامعه است برسند

سکینه سوری- کارشناس اتاق عمل و سردبیر هفته‌نامه کلماکره

انتهای پیام/