مهاجرت معکوس نیروی کار وگسترش آسیب های اجتماعی

یادداشت-همای سعادت-توسعه نامتوازن وتجمیع امکانات اقتصادی،اشتغال ورفاهیات در شهرهای صنعتی ومراکز شهری،مناطق توسعه یافته به مقصد مهاجران انبوهی از نیروی کار مناطق محروم تبدیل می شود که جهت بر خورداری از فرصت‌های شغلی و رفاهیات این مناطق اقدام به مهاجرت می نمایند.در پی بحران های اقتصادی که منجر به تورم لجام گسیخته گشته وعدم تناسب دستمزدها با مخارج زندگی وبخصوص عدم توانایی سیستم در تولید مسکن وبه دنبال آن افزایش شدید قیمت مسکن واجاره بها شرایط زندگی و اشتغال را در مراکز شهری بحرانی نموده است واین امر سبب نوعی مهاجرت معکوس افراد از کلان شهرها به شهرهای کوچک واز مراکز شهری  به حاشیه شهرها ویا روستاهای اطراف گشته که پیامد آن افزایش حاشیه نشینی در شهرها وخوش نشینی در روستاها عمدتا به صورت اجاره نشین می باشد.
از آثار مخرب این نوع مهاجرت می توان به نا امیدی اجتماعی،فقر فزاینده، طرد شدگی اجتماعی اشاره کرد.آسیب های اجتماعی چون اعتیاد،افزایش طلاق،کودکان کار،خشونت خانوادگی،مشاغل  کاذب از جمله آثار اجتماعی ملموس این نوع مهاجرت است.شکاف فرهنگی – تضاد ارزش ها تزریق سبک های زندگی کلان شهرها به حاشیه بدون آمادگی پذیرش از جمله آثار فرهنگی این نوع مهاجرت است.در خصوص آثار اقتصادی مهاجرت معکوس می توان به افزایش قیمت مسکن  واجاره بها،رشد مشاغل کاذب،بیکاری پنهان،کاهش کیفیت زندگی ،سطح رفاه و سلامت اشاره کرد.این عوامل سبب ایجاد بحران های مضاعف در شهر ها و روستاهای پذیرنده مهاجران معکوس می گردد. وبه مرور شاهد بروز نارضایتی های اجتماعی،فشار به بازار کار ودر نتیجه افزایش نیروی کار ارزان وعمدتا بیکار خواهیم بود .
عدم تطابق فرزندان مهاجر با ارزش ها ،آداب و رسوم و سنت های مناطق پذیرنده مهاجران سبب نوعی بیگانگی در آنها می گردد.سبک زندگی مهاجرین معکوس که اغلب در مبدأ پذیرفته نیست از جمله معضلاتی است که می بایست مورد توجه قرار گیرد انتقال ناهنجاری ها وآسیبهای اجتماعی نو ظهور در کلان شهرها به حاشیه توسط مهاجران معکوس از عوامل ایجاد آسیب های اجتماعی است.تضاد ارزش ها سبب نوعی ناسازگاری اجتماعی وسرخوردگی در مهاجرین و ساکنین می‌گردد واما مهمترین مسئله اجتماعی بحران اشتغال ورفاهیات است که به‌صورت حل نشده باقی می ماند وسبب گسترش فقر وعواقب آن می‌شود.

جهت کنترل آسیبهای اجتماعی مهاجرت معکوس ورویارویی با عواقب آن پیشنهاد می شود؛

-نسبت به عوارض وعواقب مهاجرت معکوس اطلاع رسانی گردد وبا برنامه ریزی ومدیریت صحیح راه حل هایی اتخاذ گردد.

– استفاده از ظرفیت‌های طبیعی و انسانی منطقه پذیرنده جهت اسکان و سامان دهی مهاجران معکوس وایجاد اشتغال  ورفاهیات واستفاده از تخصص وتوان مهاجرین.

– مقررات و قوانین اجرایی وکاربردی جهت عدم گسترش حاشیه نشینی سنجیده شود از جمله ساخت مسکن استاندارد بر اساس اصول  مهندسی شهری وساخت سازه های شهری  بر حسب استانداردهای موجود.

-بهره برداری از ظرفیت منطقه جهت تولید ثروت واشتغال زایی واما مهم ترین عامل کنترل حاشیه نشینی  ایجاد عدالت اجتماعی ، خلق و توزیع متناسب ثوت از طریق مدیریت علمی  وتخصصی منابع جهت توزیع متناسب ومتوازن امکانات ورفاهیات  در کل کشور است واین مهم تحقق نمی یابد جز با تعامل سازنده اقتصادی وسیاسی با کشورها و بهبود تجارت بین المللی و بهبود قوانین جهت مدیریت منابع ودستیابی به توسعه متوازن

مریم کرمی: جامعه شناس

انتهای پیام/