برج هایی در انتظار ثبت جهانی

برج های دوقلوی شهر خرم آباد در اثر بی توجهی و بلاتکلیفی در آستانه ثبت جهانی هستند.

به گزارش همای سعادت-می‌گویند مردی که دماغ بسیار بزرگی داشت، قصد ازدواج کرد. به زنی که دل به او بسته بود گفت: تو از شایستگی‌های من بی‌خبری؛ من در سختی‌ها بسیار صبورم!» زن با نگاهی زیرکانه پاسخ داد: در صبوری‌ات شکی نیست… چون چهل سال است این دماغ را روی صورتت تحمل می‌کنی!»حالا حکایت ماست و برج‌های دوقلوی خرم‌آباد…..

در سرزمینی که کوه‌هایش استوارند و مردمانش مقاوم، پروژه‌ای به‌نام «برج‌های دوقلو» قد کشید؛ نه از خاک، که از لابه‌لای صفحات دفتر جلسات و مصاحبه‌های خبری.از سال ۱۳۹۳ تا امروز، این برج‌ها نه ساخته شدند، نه فراموش… بلکه مثل چراغی که نه می‌سوزد، نه خاموش می‌شود، فقط می‌سوزاند اعصاب و اعتبار شهر را.آن‌قدر نشست و برخاست بر سرشان رفت، که خود برج‌ها هم خسته شدند و نشستند! شاید اگر همین روند ادامه پیدا کند، مسئولان به‌جای ساختن آن، برای ثبت جهانی‌شان اقدام کنند؛در فهرست “طولانی‌ترین پروژه‌ی نیمه‌تمام در قلب یک شهر”.

کنار قلعه فلک‌الافلاک، حالا این برج‌ها هم بدل شده‌اند به یک جاذبه… البته نه تاریخی از جنس سنگ و معماری، بلکه تاریخی از وعده، تهاتر، پرونده و فرسایش اعتماد عمومی.مدیران این شهر گویا در یک مسابقه‌ی نامرئی شرکت کرده‌اندچه کسی می‌تواند با کمترین اقدام، بیشترین وعده دهد؟
و ظاهراً همه برنده‌اند! و ما مانده‌ایم با پروژه‌ای که همه‌چیز دارد، طراح، نقشه، گزارش، توافق، جلسه، مصاحبه، امید…جز آن‌چه باید داشته باشد: ساخت‌وساز واقعی!و چه خوش گفت حافظ شیرازی:
سخن عشق نه آن است که آید به زبان
ساقیا می بده و کوتاه کن این گفت‌وشنفت

پس ای مدیران محترم!
یا با بیل و جرثقیل بیایید، یا با دکل و داربست خداحافظی کنید.
این زمین اگر برج نمی‌شود، لااقل پارک شود که کودکان این شهر، بازی کنند به‌جای انتظار کشیدن وگرنه مردم همچنان در میدان پروژه خواهند ایستاد، نگاهی به این سازه‌ی «نصفه‌نیمه» خواهند انداخت و خواهند گفت:
«آه… این همان برجی‌ست که قرار بود آسمان را ببوسد، اما هنوز درگیر پرونده است!

شهرام قبادی کیا

انتهای پیام/